"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္"

“ႏွလံုးသားမွာဆူးနစ္၀င္တယ္”                                       

       အကူညီေတာင္းသူထဲက အလုပ္သမားအႀကီး အမွဴးျဖစ္သူ ကိုခင္ေဇၚ၀င္း က “ဆရာ.. က်ေနာ္တို႔  လူကုန္ကူးခံခဲ့ရေကာင္းလားလို႔   ျပစ္ဒဏ္ခတ္ထား တာလားဗ်ာ၊  က်ေနာ္တို႔ ဒီ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲမွာ ဘာေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္မွမရွိပဲ တစ္ႏွစ္တိတိေနခဲ့ၾကရၿပီ။ က်ေနာ္ တို႔ မိသားစုနဲ႔   ေ၀းေနရတာပဲ အဖတ္တင္ တယ္။ လူကုန္ကူးမႈကိုက်ဴးလြန္ၾကတဲ့ဂိုဏ္းေခါင္း   ေဆာင္ေထာင္ မက်ေသးဘူး။ ေထာင္ခ်ခံေန ရၿပီျဖစ္ တဲ့ဂိုဏ္းသား ေတြ က်ေနာ္တို႔ ထက္ေ တာင္ အယင္လြတ္မလားမသိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ကို လူကုန္ ကူးတဲ့ပြဲ စားေတြ ဆီက အဖိုး နည္းနည္းနဲ႔၀ယ္ယူၿပီး မေသမခ်င္းခိုင္းေနတဲ့ ထိုင္းငါးဖမ္းေလွပိုင္ရွင္   ေတြ တရားရံုး ကိုေတာင္လာစရာမလို ဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ရမလဲဆရာ၊ က်ေနာ္တို႔ကို ကူညီပါ အံုးဗ်ာ” လို႔ေျပာတဲ့စကားဟာ က်ေနာ့္ရင္ကို စူးဆူးသလိုခံစားရတယ္။

             “ဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာပါ”

          

၂၀၁၃ ခုမတ္လ ၅ ရက္ေန႔မွာ UNIAPမွ ျမန္မာအရာရွိ ဦးေမာရစ္က MAT အဖြဲ႔ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္း ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို  ငါးဖမ္းေလွေပၚ မွ   ေမာင္ တိုးဆိုသူကိုေပးခဲ့တယ္။   ေမာင္တိုး ကို ဆက္ သြယ္လို႔ရတဲ့ အခါ တိုင္း သတင္း အခ်က္အလက္
ေတြ ကို MAT က စုေဆာင္းတယ္။  ရရွိတဲ့သတင္းအခ်က္ အလက္ေတြကို ထိုင္းအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး အထူးေထာက္လွမ္း   ေရးအဖြဲ႔DSI ,ျမန္မာ အလုပ္ သမားညြန္
ၾကားေရးမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း, ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔MAT, ထိုင္းေတာင္ ပိုင္းအေျခစိုက္ ပညာေရးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖါင္ေဒးရွင္းFED တို႔က ညွိႏႈိင္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါ တယ္။ မတ္လ၁၀ ရက္ေန႔မွာ ဒီလူေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့အခန္းထဲက ကယ္တင္ခဲ့ၾကတာပါ။

    
၂၀၁၃.ခုဧၿပီလ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံDSI ဗဟိုရံုးခ်ဳပ္မွာ  
 ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ရဲမွဴးခ်ဳပ္ ၀င္းႏိုင္ထြန္း (လူကုန္ကူးမႈတားဆီးႏွိမ္နင္းေရးရဲတပ္ဖြဲ႔-တပ္ဖြဲ႔မွဴး) Anti-trafficking in persons division(ATIPD),
ဦးေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ (အလုပ္သမားသံအရာရွိ) 
ဦးႏိုင္ထြန္း(ညြန္ၾကားေရးမွဴးအလုပ္ သမား၀န္ႀကီးဌာန၊ ျမန္မာသံရံုး)
 ေဒၚဥမၼာအိအိေခ်ာ (UNIAPျမန္မာ) 
Dr Lisa  (UNIAP, Regional Mangemanet Office) 
ဦးေမာရစ္(UNIAP, Regional Management Office) 
ဦးေက်ာ္ေသာင္း (ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ျမန္ မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ႔MATက၄ဦးနဲ႔ထိုင္းအင္ဂ်ီအို အခ်ိဳ႕ တို႔ပါ၀င္ တဲ့ အစည္းေ၀းတစ္ရပ္က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ 

               အဲဒီအစည္းေ၀းပြဲမွာ ဦးႏိုင္ထြန္းနဲ႔MATမွ ဦးေက်ာ္ေသာင္း တို႔က  လူကုန္ကူးခံခဲ့ရတဲ့ အလုပ္သမားမ်ားထံမွရရွိထားတဲ့ VDOကလစ္နဲ႔ သတင္းအခ်က္မ်ားကိုတင္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဓမၼျပဳက်င့္ ၿပီးသတ္ ျဖတ္၊ အေလာင္းေဖ်ာက္ျခင္း၊ ကတန္ လ၀ကရံုးႀကီးတြင္ အခေၾကးေငြမရရွိပဲ အလုပ္သမားေတြကို ေဆးသုတ္ခိုင္းေစတာနဲ႔ ရဲအရာရွိေဟာင္း တစ္ဦးပိုင္ ဆိုင္တဲ့ရာဘာၿခံကို ပင္လယ္ျပင္က၀င္လာၿပီးတိုင္း အခေၾကးေငြမရပဲ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းရတာကို ဖုန္းကယ္မရာနဲ႔ VDOရိုက္ထားတာကို တင္ျပ ခဲ့ၾကတယ္။

     ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ၁၀ ရက္ေန႔က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၈၆၄ အကြာမွာရွိတဲ့ ကတန္ၿမိဳ႕ ငါးဖမ္းေလွဆိပ္မွာရွိတ့ဲ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ အင္းဂ်ီဗလာ၊ ေဘာင္းဘီစုတ္စုတ္ ဆံပင္ဖြာလန္ႀကဲေ တြနဲ႔ အသားအေရာင္မြဲေျခာက္ေျခာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ၁၅ ေယာက္ကို DSI, နယ္ေျမခံရဲေတြ အကူညီနဲ ့MAT ပူးေပါင္းအဖြဲ႔ေတြ စီးနင္း၀င္ေရာက္ ကယ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ 

  “ကိုယ့္သားသမီးေရာင္းစားခံေနရသလို ကိုယ္ဖိရင္ဖိ လုပ္ခဲ့ၾကရတာ”

          MAT အဖြဲ႔ဟာ သံမွဴးေဟာင္း ဦးႏိုင္ထြန္းနဲ႔ ထိုင္းေတာင္ပိုင္း ဖန္င အေျခစိုက္ပညာေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဖါင္   ေဒးရွင္း ဒါရိုက္တာ ဦးထူးခ်စ္ တို႔ ရဲ႕ ေထာက္ပံ့ကူညီမႈတို႔နဲ႔ ႀကိမ္ဖန္ မ်ားစြာ အဲဒီ ကတန္ေလွဆိပ္ကို ေလ ယာဥ္နဲ႔ေရာ ကားစင္းလံုး ငွါးနဲ႔ပါသြား   ေရာက္ခဲ့ၾကရတယ္။ MATအဖြဲ႔ဟာ လံုၿခံဳေရးအရ အုပ္စုလိုက္သြားၾက ရတာမို႔ စရိုက္စ က အေတာ့္ ကုန္က် ခဲ့ပါတယ္။   

            MAT အဖြဲ႔ဟာ ရေနာင္းကယ္ဆယ္ေရး စခန္း အတြင္းမွာရွိေနတဲ့ အလုပ္သမား ၁၅ဦးတို ႔ရဲ႕ အကူ အညီနဲ႔ ကတန္ငါးဖမ္းေလွဆိပ္က အမ်ိဳးသမီး ၂ဦးကို အမာခံသတင္းေပးအျဖစ္ထားရွိခဲ့ၿပီး ၃လေလာက္ အခ်ိန္ယူ စံုစမ္းခဲ့ရ ပါတယ္။ 

ရရွိတဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ျမန္မာအစိုးရလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး အဖြဲ႔(ATIPD) နဲ႔ DSI တို႔ကို တင္ျပေနခဲ့သလို သူတို႔ရရွိတဲ့သတင္း အခ်က္ အလက္ေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ အေျခခံခဲ့ရပါတယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ  ယူေကၿမိဳ႕က လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ENVIRONMENTAL JUSTICE FOUNDATION (EJF) ကလည္း ဒီလူကုန္ ကူးဂိုဏ္းအေၾကာင္း အျဖစ္ အပ်က္ေတြကို VDO ရိုက္ကူးမွတ္တမ္း တင္ၿပီးေ တာ့ ၂၀၁၃ ခု ေမလ ၂၉ရက္ေန႔မွာ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ ထုတ္ေ၀ၿပီး၊ တကမာၻလံုးသို႔ ထုတ္လႊင့္ျပသခဲ့ပါတယ္။

              ဒီဂိုဏ္းႀကီးကိုႏွိမ္နင္းႏိုင္ေရးအတြက္ ၂၀၁၃.ခုဇူလိုင္လ၂၈ရက္ေန႔မွာ DSIက ဒုတိယအႀကီးဆံုး အရာရွိ Pol.Lt.Col.Komvich Padhanarath, AHTDမွ Pol.Maj.Arit Tatsaphan တို႔နဲ႔ MAT အဖြဲ႔က ဦးေက်ာ္ေသာင္း၊ ကိုမင္းမင္းႏွင့္ ကိုသူရေဇၚတို႔ ကတန္ၿမိဳ႕ကိုသြားေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဇူလိုင္လ၂၉ႏွင့္၃၀ ရက္တို႔တြင္ အထူးစံုစမ္းမႈေတြျပဳလုပ္ၾကၿပီး ဇူလိုင္၃၀.ရက္ေန႔မွာ အဆိုပါဂိုဏ္းသားအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ ကိုင္ခဲ့ဖူးသူခ်ာလီ  ဆိုသူရဲ႕အခန္းကိုရွာေဖြ႔ေတြ႔ရွိခဲ့ၿပီး ရဲစခန္းသို႔   ေခၚယူလာခဲ့ၾကပါတယ္။

   

   


ဇူလိုင္လ ၃၀ ရက္ေန႔ ညေန ၅နာရီခန္႔မွာ  ကရင္(ခ)စိုးျမင့္ ဆိုသူကိုေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္နဲ႔ထြက္ ေျပးတာကို

 ေဒသခံ ပုလိပ္ေတြနဲ႔၀ိုင္း၀န္းဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ 

ကရင္နဲ႔ေမွ်ာလွ်က္ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ကိုမ်ိဳး ၏ေနအိမ္ကိုေျခရာခံမိခဲ့ တယ္။   ေခါင္းေဆာင္ ေနအိမ္ခန္းကို ညဥ္႔နက္ပိုင္းမွာစီးနင္း၀င္ ေရာက္ရွာေဖြ ခဲ့ေပမယ့္ မဖမ္းမိခဲ့ပါဘူး။

               အျခားဂိုဏ္းသားေတြကိုရလိုရျငား DSI ႏွင့္ MAT အဖြဲ႔တို႔ ႀကိဳးပမ္းေနၾကစဥ္မွာ ကိုမ်ိဳး မွ ကရင္ (ခ)စိုးျမင့္ထံသို႔ဖုန္းဆက္ခဲ့ပါတယ္။  ကိုမ်ိဳးက အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုသိရွိေနဟန္ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက “ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ကရင္, မင္းဟာထမင္းနဲနဲပဲစားေသးတယ္ကရင္၊ ငါအမ်ားႀကီးစားထား ၿပီးကရင္၊မင္းတို႔ကငါ့ကိုေတာ္ေတာ္ေလွ်ာ့တြက္တာကိုး။ မင္းအနားကေကာင္ေတြ နား ေထာင္ေနတယ္။ ကိုယ့္အေမ ကိုယ္ -ိုးေတြ၊  -ီးပဲလို႔၊ ငါ့ကိုေထာင္ထဲမထည့္နဲ႔ ငါ့ကိုတစ္ခါတည္း သတ္ပလိုက္ လို႔”ဆိုၿပီး ဆဲဆိုတဲ့အသံကိုလည္း MATအဖြဲ႔ကVDO ျဖင့္ေတာက္ေလွ်ာက္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္ ။ ေနာက္ေန႔နံနက္ ၃နာရီ အခ်ိန္ အထိ စံုစမ္းမႈေတြ ျပဳ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဇူလိုင္လ၃၁ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းမွာMATအဖြဲ႔ကို DSIက ခဏဘန္ေကာက္ကိုျပန္ဖို႔ေျပာ တာေၾကာင့္ျပန္လာ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၾသဂုတ္ လ၁. ရက္ေန႔မိုးလင္း၆နာရီမွာ ဘန္ေကာက္သို႔MATအဖြဲ႔ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ MATအဖြဲ႔ဟာနားေနအိပ္စက္ျခင္းမရွိပဲ ခ်ာလီနဲ႔ အျခားသတင္းေပးေတြထံသို႔ ဖုန္းနဲ႔စဥ္ဆက္ မျပတ္   ဆက္သြယ္စံုစမ္းၿပီး ေနာက္ဆံုးရရွိတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို DSI အရာရွိ Komvich ထံ သို႔ သတင္းေပးပို႔ေနခဲ့ပါတယ္။ မြန္းလြဲ၂နာရီအခ်ိန္တြင္ Komvichက ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ကုိမ်ိဳးအား စူရတ္
ၿမိဳ႕ ျပင္ ရာဘာၿခံတစ္ခုမွာ ၀ိုင္းထားၿပီး ပစ္ခတ္ေနၾကေၾကာင္းသတင္းပို႔ လာတာေၾကာင့္MATအဖြဲ ႔နဲ႔ ျမန္မာ သံမွဴး ဦးႏိုင္ထြန္း တို႔ လိုက္ပါသြားရန္ အဆင္သင့္ျပင္ဆင္ေနခဲ့ၾကပါသည္။ 

  ညေန၃နာရီခန္႔မွာ လက္ေျဖာင့္ေသနတ္ပစ္ခတ္ ဖမ္းဆီး လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရွိခဲ့ရၿပီးေနာက္ ဦးႏိုင္ထြန္း နဲ႔MAT  အဖြဲ႔တို႔ ဦးႏိုင္ထြန္း စီစဥ္တဲ့ ကားတစ္စီနဲ႔ညတြင္းခ်င္းလိုက္ပါသြားခဲ့ၾကပါတယ္။   

           ၾသဂုတ္လ၂ရက္ႏွင့္၃ ရက္တို႔မွာ က်န္ေနေသးတဲ့ဂိုဏ္းသားေတြေန ထိုင္ရာကို အေသးစိတ္ေလ့ လာ စံုစမ္းမႈမ်ားဆက္တုိက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၾသဂုတ္လ၄ရက္ေန႔မွာေရွာင္တိမ္းေနၾကတဲ့ဂိုဏ္း သားေတြကို ရာဘာၿခံေတြမွာ သီးျခားစီ ဆက္တိုက္ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းအစိုးရ ဟာ ေအာင္ျမင္မႈအျဖစ္ ထိုင္းသတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔သတင္းစာရွင္း ပြဲေတြလုပ္ ခဲ့ၾကတယ္။

                     “ထိုင္းလူကုန္ကူးမႈဥေပဒကပန္းနဲ႔ေပါက္သလိုပဲ”

   က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ ငါးဖမ္းေလွဆိပ္ေတြ၊ ပင္လယ္အစားအစာ ထုတ္လုပ္ တဲ့အလုပ္ရံုေတြ၊ အခန္းပိတ္ေလွာင္တဲ့အလုပ္ရံုေတြ၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ နဲ႔ ျပည့္တန္ဆာရံုေတြကို ထုိင္းအစိုးရနဲ႔အတူ ၀င္ေရာက္ကယ္ထုတ္ၾက ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူကုန္းကူးမႈကိုက်ဴးလြန္တဲ့ လူကုန္ကူးသူေတြ၊ အလုပ္သမားေတြကို အဓမၼခိုင္းေစတဲ့လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူေဆာင္ရြက္တာ မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ။

   မွတ္မွတ္ရရ၂၀၁၁.ခုႏွစ္က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕လယ္ ဒင္းဒဲန္အရပ္မွာရွိ တဲ့   ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံသား တစ္ဦးတို႔တည္ေထာင္ထားတဲ့ အထည္ခ်ဳပ္အလုပ္ရံုတစ္ရံုက အလုပ္သမား ၃၅ ဦးကိုကယ္ထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့      လူကုန္ကူးမႈမွာေတာ့ ဒီလင္မယား ၂ဦးတို႔ ေထာင္က်သြားခဲ့တယ္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ထဲမွာျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အျခားလူေတြျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္တာခံရတယ္ဆိုတာ မၾကားဖူးဘူး။
 

                ကိုမ်ိဳးတို႔ဆီမွာအခ်ိန္ၾကာၾကာဒုကၡခံခဲ့ရသူတစ္ ဦးျဖစ္တဲ့ ပဲခူးတိုင္းက ဆန္းထိုက္၀င္း ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ပါတယ္။  ၾကက္သားအလုပ္ရံုကိုလုပ္ဖို႔လာတာ ပင္လယ္ထဲကို မလိုက္ႏိုင္ဘူးလို႔ ခံေျပာလို႔၊  ပြဲစားေတြအုပ္စုလိုက္ ၀ိုင္းရိုက္၊ ဓါးနဲ႔ခုတ္လို႔ ညာဘက္လက္ေကာက္၀တ္နဲ႔ လည္ပင္းမွာ ဓါးဒဏ္ရာရရွိသြားခဲ့တယ္။ အသက္ေသမွာစိုးလို႔ ေလွလိုက္ပါမယ္ေျပာမွ ထုႏွက္တာေတြကိုရပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီဒဏ္ရာေတြေၾကာင့္ ဆန္းထိုက္၀င္း ဟာ ပြဲစားေတြအလုပ္သမားေတြကို ၇လတိုင္တိုင္ ထမင္းခ်က္ အလုပ္နဲ႔ေနခဲ့ ရတတယ္။ ဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္သြားမွ ပင္လယ္ထဲကို ၅လေက်ာ္ အလုပ္လုပ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာလူကုန္ကူးဂိုဏ္းသားေတြ ၾကမ္းၾကဳတ္တာေတြကို အသိဆံုးလို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ 

                သူက“ဆရာ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ အလုပ္သမား၇ေယာက္သတ္တာ က်ေနာ့္မ်က္ျမင္ပဲ။  ထုတ္တန္းကႀကိဳးနဲ႔ လည္ပင္းကိုႀကိဳးကြင္းစြတ္ တယ္၊   ေအာက္ကခံုကို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္လိုက္တယ္။ တုတ္နဲ႔မေသ မခ်င္းသတ္လို႔ေသြးေတြ အခန္းနံရံမွာ ပယ္က်ံေနတာခုထိရွိေနဆဲျဖစ္တယ္။ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေတာ့လို႔ ျပန္မယ္ေျပာသူကို ေျခေထာက္ကို သံႀကိဳးေခြေ တြခ်ည္ၿပီး  ေရထဲကို အရွင္လတ္လတ္ပစ္ခ်သတ္တယ္။ အဆိုး၀ါးဆံုး  သတ္ျဖတ္ တာတစ္ခုကေတာ့ ေမာင္ငယ္ ဆိုတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကို ပြဲစားေတြအခန္းေနာက္က သစ္ပင္မွာေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ခ်ည္တယ္။ ၿပီးရင္ ခါခ်ဥ္ထုတ္ကို ေခၽြခ်တယ္။ 

ခါခ်ဥ္ကိုက္လို႔ေအာ္ေတာ့ သတင္းစာ စကၠဴကို ေရဆြတ္ၿပီး ပါးစပ္မွာထည့္ထားတယ္။ တစ္နာရီေလာ က္ၾကာေတာ့ခါခ်ဥ္ေကာင္ေတြ အံုခဲလို႔ နာက်င္လို႔ေအာ္ေနတာကို ပြဲစားေတြက အရက္ေသာက္ရင္း ထိုင္းၾကည့္ေနၾက တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ ကိုမ်ိဳး ဆိုဟာ ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေမာင္ငယ္ ၀မ္းဗိုက္ကို ခြဲပစ္တဲ့ျမင္ ကြင္းဟာ မၾကာမၾကာ အိပ္မက္မက္လို႔လန္႔ႏိုးေနတယ္လို႔ ကိုဆန္းထိုက္၀င္း က ေျပာတယ္။

                 သူက“ဆရာရယ္၊ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ကိုမ်ိဳး မွာငါးဖမ္းေလွေတြ မွာ ေရာင္းစားထားတဲ့ ရာေပါင္း မ်ားစြာေရာင္းစားထားတဲ့ လူေတြလုပ္အားခ ကို လတိုင္းလာၿပီးသူ႔မိန္းမ လာထုတ္စားေနတယ္။ သူတို႔ ခ်မ္းသာေနတာပဲ။ အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာလည္း ႀကိဳက္တာမွာစားေနႏိုင္တာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ကဒီလူသတ္ မုဒိန္းက်င့္ လူကုန္ကူးမႈႀကီးကို မ်က္ျမင္ သက္ေသ အျဖစ္ ေနရတဲ့ လူေတြ ကေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲမွာတစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။ ခု က်ေနာ္တို႔ ေဆးလိပ္   ေတာင္မေသာက္ရဘူး။ က်ေနာ္တို႔လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္အား ခေတြကို တစ္ရက္ ၉၀ဘတ္ႏုန္းနဲ႔ရွင္းတယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းထဲမွာ ၾကာေနတဲ့အခ်ိန္ အတြက္ က်ေနာ္တို႔ကို ထိုင္းနဲ႔ ျမန္မာအစိုးရတို႔က သင့္ေတာ္တဲ့ နစ္နာမႈမ်ိဳးေပးေစခ်င္တယ္။ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမရွိတာေၾကာင့္၄ေယာက္   ေျပးသြားၿပီ၊ တကယ္စိတ္ဓါတ္က်တယ္ဆရာ” ဟု ေျပာခ်ာသည္။

“ဆီပူအိုးမွ ေရေႏြးပူအိုးထဲသို႔”

                        

           ဒီေ၀ါဟာရနဲ႔ ဒီအေတြ႔အႀကံဳေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ခံစားခဲ့ဖူးၿပီး။ ဒါေပမယ့္ခုထိရင္ထဲမွာ တလွပ္လွပ္ေၾကကြဲရ ဆဲျဖစ္တယ္။ လူကုန္ကူးခံရတဲ့လူေတြဟာ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကလံုး ၀ေပ်ာက္သြားခဲ့ရတာပါ။ အသက္ရႈတဲ့စက္ရုပ္သဖြယ္အလုပ္လုပ္ရသူပါ။ ဘာဆိုဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိပဲ ပင္လယ္ျပင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ၾကရတာပါ။ ဘယ္ေတာ့မွာမ်ား မိမိေဒသကို ျပန္ေရာက္မယ္၊ မိသားစုနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ရဖို႔  ဆိုတာမေသခ်ာ။ 

မိမိတို႔ဆိုက္ေရာက္ေနရတဲ့ အေနအထားကို ေတြးမိေလးတိုင္း  လူကူးကုန္းခံရသူတိုင္း ေယာက်္ားတန္မဲ့ ငိုၾကရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို  စိတ္ခံစားမႈကို မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ ေသခါမွေသေရာ ကမ္းမျမင္ လမ္းျမင္ ပင္လယ္ထဲကို ခုန္းဆင္းလို႔ ေသသြားတဲ့သူေတြအေျမာက္အျမား ရွိသလို အင္ဒိုနီးရွား၊ ဖိလစ္ပိုင္နဲ႔ ၾသစေတလွ်တို႔ကို ေရာက္သြားခဲ့ရတဲ့ သူေတြေတာင္ရွိတယ္။ 

            လူတစ္ေယာက္၊ ကုမၸဏီတစ္စု ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ ထိုင္းငါးဖမ္းေလွေပၚမွာ ျမန္မာ၊ လာအိုနဲ႔ ကေမာၻဒီးယား  လူမ်ိဳးေတြ ေက်း ကၽြန္းထက္အျဖစ္ဆိုးတဲ့ လူတစ္ေယာက္လို႔သတ္မွတ္လို႔ မရေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၾကရတာ ဆယ္စုနဲ႔ခ်ီၾကာေနခဲ့ၾကၿပီျဖစ္တယ္။ 
 

လေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ေန႔ေရာညပါ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရာကေန လူရည္လည္ သူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္မႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစုေတြက အဆက္အသြယ္ေကာင္း လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ၾကသူေတြနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေတြ႔လို႔ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ တဒဂၤ တစ္ခဏတာမွာေတာ့  တစ္သက္လံုးမွာ အေပ်ာ္ ဆံုးေနပါပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ၀ယ္ေကၽြးတဲ့ စားစရာေသာက္စရာအေကာင္း   စားေတြကို စားပို႔နင္မတတ္ အားရပါရ စားေသာက္ၾကတာေတြကိုၾကည့္ရင္း

က်ေနာ္တို႔ ပီတိမ်က္ရည္က်ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူကုန္ကူးခံခဲ့ရသူေတြ ၾကည့္တဲ့မ်က္လံုးေတြဟာက်ေနာ္တို႔ကို နတ္သိၾကားတမွ် ထင္မွတ္မွားေ လာက္ေအာင္ အံ့ၾသျခင္း ေက်းဇူး တင္ျခင္းေတြမ်ားစြာနဲ႔တစ္ခ်ဳိ႕မ်ားဆိုရင္ ထိုင္းရွိခိုးၾကပါတယ္။ 

             လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးရဲစခန္းကိုေရာက္တဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔က ေခါင္းေလွ်ာ္ခိုင္းပါတယ္။ အေမႊးဆပ္ျပာေတြနဲ႔ေရခ်ိဳးခိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့အလွဴရွင္ေတြလွဴထားတဲ့ အ၀တ္အထည္အသစ္ ဖိနပ္ အသစ္ေတြ ကို၀တ္ေစပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္သေလာက္ ေငြအနည္းငယ္ကိုလည္းေပးပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ လူကုန္ကူးခံခဲ့ရသူေတြရဲ႕ လန္းဆန္းေနမႈနဲ႔ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္၊ မိသားစုေ တြနဲ႔ မၾကာမီျပန္ေတြ႔ရ ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ သူတို႔မ်က္လံုးေတြမွာ အထင္အရွားေပၚလြင္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးၾကရပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လူကုန္ကူးမႈျဖစ္ေနသလဲဆိုတာႏိုင္ငံတကာ လူကုန္ကူးမႈအဖြဲ႔ အစည္းေတြသိၾကပါတယ္။ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းေတြက လူကုန္ကူးေနၾက တယ္ဆိုတာလည္းသိၾကပါတယ္။ ဘယ္သူေတြ လူေမွာင္ခို ကုန္ကူးေ နၾကတာလဲဆိုတာလည္းသိေနၾကပါတယ္။ လူကုန္ကူးခံရသူေတြကို ဘယ္ေန ရာေတြမွာ အသံုးခ် ေနတယ္ဆိုတာကိုလည္းသိရွိၾကပါတယ္။ ဒါဆို ဘာေၾကာင့္လူကုန္ ကူးမႈကိုလံုး၀ေပ်ာက္ ကြယ္သြားေအာင္၊ ရပ္တန္႔သြားေ အာင္ မလုပ္ႏိုင္ၾကတာလဲ။ ေမးစရာျဖစ္ေနပါတယ္။

                                                               ေက်ာ္ေသာင္း

ႏိုင္ငံျဖတ္ေက်ာ္လူကုန္ကူးမႈကိစၥတစ္ခုျဖင့္ တစ္ပါတ္ေက်ာ္ၾကာ  ခရီးထြက္ခဲ့ရပါသျဖင့္ မတ္လ၁၀ ရက္ေန႔ က တည္းက အြန္လိုင္းေပၚကိုတင္မည္ဟု မူလကရည္ရြယ္ခဲ့ေသာ္လည္း အတင္ မျဖစ္ခဲ့သည္ကို အႏုအညြတ္ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။                                             

   ေရႊလုပ္သား