“MOUအလုပ္သမားျပႆနာေျဖရွင္သူမရွိျဖစ္ေန”

                                     

စက္တင္ဘာ ၁၄   ကိုတီး

   ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔  ထိုင္းႏွင့္ျမန္မာအစိုးရတို႔ တင္သြင္းၾကသည့္ MOU အလုပ္သမားေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡေရာက္ေနၾကေသာ္လည္း ကူညီေျဖရွင္းမည့္သူ မရွိပဲျဖစ္ေနေၾကာင္းအလုပ္သမားမ်ားကေျပာသည္။

         ေရႊလမ္းဖြင့္ကုမၸဏီ က၂၀၁၃ ခုဇြန္လ၆ရက္   ေန႔တြင္JR ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီသို႔အလုပ္ သမား ၇၉ ဦးအား တင္သြင္းလာခဲ့သည္။  အလုပ္သမားကိုမင္းေဇၚ က ႀကံဳေတြ႔ေနရပံုမ်ားကို ရွင္းျပသည္။ “က်ေနာ္တို႔မူလစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ေနရာက စူရတ္ မွာပါ၊ ပထမ ေရာက္လာ နကဆ၀န္စက္ရံုတစ္ ခု ကိုပို႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဖူးခက္ကၽြန္း ကိုပို႔တယ္၊ အဲဒီမွာ ပုလိပ္ ၃ႀကိမ္ဖမ္းပါတယ္။ ၂လတိုင္ေအာင္ အလုပ္မ လုပ္ပဲေနခဲ့ ၾက ရပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ၂၇ ရက္ေန႔က သံရံုးကိုပို႔မယ္လို႔ ေရႊလမ္းဖြင့္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးမ်ိဳးျမင့္ ေလး က လိမ္ၿပီးေခၚလာခဲ့ပါတယ္။
ဒီကၽြန္းမွာရွိတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြေပၚမွာ တိုက္ေတြေဆာ က္ေန  ရလို႔က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ေန႔ျပဳက် ေသမလဲ မသိျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာသံရံုး နဲ ့ ဦးမ်ိဳးျမင့္ေလး ကိုဖုန္း ဆက္လို႔မကိုင္ေတာ့ဘူး၊ က်ေနာ္တို႔ကို ျမန္မာျပည္ ကို ျပန္ပို႔ေပး ပါဗ်ာ” ဟု စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔စြာေျပာသည္။

   

 ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္မွ Pepole’Choice  ကုမၸဏီျဖင့္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔က စမြတ္စာခြန္ ခရိုင္ မဟာခ်ိဳင္ ၉လမ္း အမွတ္(၁၀/၂၀) အလုပ္ရံု တြင္ Ing  Daw Frozen Limitet Partnership  ဆိုသည့္  ကုမၸဏီျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာခဲ့သည့္ အလုပ္သမား၁၅၀ဦး(က်ား ၁၀၀ မ ၅၀ဦး) တို႔မွာ အလုပ္မရွိသျဖင့္  မည္သည့္ေနရာ သို႔ေရာက္ရွိသြားၾကၿပီမွန္းမသိပဲ ျဖစ္ေနခဲ့ရေၾကာင္း အလုပ္သမ မဂြမ္းပံု ကေျပာျပန္ သည္။

မဂြမ္းပံု က “သမီးတို႔ အလုပ္သမားေတြ အကုန္လံုး ဘယ္ေရာက္လို႔ေရာက္ မွန္းမ သိေတာ့ဘူး။ ခု သမီးကို Pepole’Choice  ကုမၸဏီက မႏွင္းေအးၿမိဳင္ ဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီး က သမီးတို႔စာအုပ္ဖို႔  လင္မယား၂ေယာက္ အတြက္ဘတ္ေငြ ၂၄,၀၀၀ ေပးၿပီးၿပီး ၀တ္ပါမစ္လုပ္ေပးဖို႔ ဆိုၿပီး ေနာက္ထပ္ ၂၄,၀၀၀ ထပ္လိမ္သြားျပန္ တယ္။ သံုးရံုကုိ ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း နင္တို႔ကိစၥ မရွင္းႏိုင္ဘူး ဘာညာေျပာျပန္တယ္” ဟုေျပာသည္။

               ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ Love World Sevices Co,ltd က ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ အယ္ကခ်ိဳင္ ၆၉ လမ္းတြင္ရွိ ေသာ KH-STYLE အထည္ခ်ဳပ္ အလုပ္ရံုသို႔ စုစုေပါင္း ၉၇ ဦး တင္ပို႔ခဲ့သည္။ အလုပ္သမားမ်ား သည္ MOU မူလစည္းကမ္းခ်က္ပါ အတိုင္း မဟုတ္ပဲ အခန္းခ+ေရးမီးခမ်ားေပးေနရသည္။ အလုပ္သမား၅ ဦးေနထိုင္ သည့္ အခန္းငွါးရမ္းခ၊ အခန္းစေပၚ၂၈၀၀ ဘတ္အား၊ အလုပ္သမားမ်ားက ေပး ထားရသလို (၅ဦးအတြက္ အခန္းခ ၁၄၀၀ ဘတ္) ကိုလည္း  အလုပ္သမားမ်ားက လစဥ္ေပး   ေဆာင္ေန ရပါသည္။ ယခုအလုပ္သမားမ်ားအနက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လ က ေဂ်ာ္ဒန္ ႏိုင္ငံအထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုတြင္ျပႆနာ တက္၍ ျပည္ေတာ္ျပန္ခဲ့ရသည့္ အလုပ္သမ ၃ဦး ပါ၀င္သည္။ 

           အလုပ္သမားမ်ားအား ေန႔စားမေပးပဲ ပုတ္ျပတ္ေပးမည္ဟု ေျပာဆိုၿပီး   ျပႆနာတက္ခဲ့ၾကသည္။ အလုပ္ရံုဘက္မွ မူလစာခ်ဳပ္ပါ စည္းကမ္းခ်မ္းမ်ား ကိုေဖါက္ ဖ်က္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေသာ္လည္း ျမန္မာသံရံုး မွ ေျဖရွင္းလိုက္သည္မွာ စက္တင္ ဘာလ ၃ရက္ေန႔က အလုပ္သမမ်ားအား နယ္စပ္သို႔ျပန္ပို႔လိုက္ျခင္းပင္   ျဖစ္ပါသည္။

              အလုပ္သမ မႏွင္းေအး က “အလုပ္သမားေတြဟာ က်ပ္ေငြ ႏွစ္သိန္းခဲြ ကေန   ငါးသိန္းငါးေသာင္း အထိ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ Love World Sevices Co,Ltd  က ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳစမ္း ေရာက္လာတယ္။ မလုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြ ရန္ကုန္ကိုလာခဲ့တဲ့၊ က်ပ္ေငြ တစ္သိန္းစီ အခ်ိန္မေရြးျပန္ေပးမယ္တဲ့။ အျခားေငြေတြ သူမသိဘူးတဲ့။  ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ လြင္ ကလည္း နယ္စပ္ကိုျပန္ အသစ္ျပန္ လုပ္ေပးမယ္ ဒါပဲေျပာတယ္။ သမီးတို ့ ဘ၀ပ်က္ ကုန္တာေပါ့။ ဟိုတိုင္ဒီ တိုင္မလုပ္နဲ ့ဖုန္းေတြ အကုန္ပိတ္ဆိုၿပီးေျပာ ထား လို႔ ေနာက္မွ ဦးေလးတို႔ကိုျပန္ေျပာ ရတာ။ မွားတဲ့ကုမၸဏီကို အျပစ္မေပးပဲ၊ သမီးတို႔ ကို ပဲနယ္ႏွင္ဒဏ္အျပစ္ေပးတဲ့သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ သမီးနဲ႔ အခ်ိဳ႕သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘန္ေကာက္မွာ ေရွာင္ေနလိုက္တယ္၊ အဆင္ေျပရာလုပ္မွာပဲ။” ဟုေျပာသည္။

             ေဆြေဆြစံကုမၸဏီ မွ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ MCC ဟူသည့္ကုမၸဏီ သို႔ ျမန္မာအလုပ္သမား ၃၀ဦးအား ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ ကီလိုမီတာ ၆၀၀ ခန္႔ အကြာ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕အနီး လန္းပန္းခရိုင္၊ လန္းပန္း ၿမိဳသို႔တင္သြင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔လာရန္အတြက္ အလုပ္ သမား တစ္ဦးစီ က်ပ္ေငြႏွစ္သိန္း ႏွင့္ သံုးသိန္းအထိ ေပးေခ်ခဲ့ၾကရသည္။ ျမ၀တီၿမိဳ႕တြင္ ၆လၾကာ   ေစာင့္ ဆိုင္း ေနခဲ့ၾကရသည္။ ဇူလိုင္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ အလုပ္ေနရာ၂ ခုတြင္ သီးျခား စီလုပ္ၾကရပါသည္။ အလုပ္သမား၂၃ဦးတို႔မွာ ပုလိပ္ဖမ္းဆီးျခင္းမခံရေသာ္ လည္း အလုပ္သမား(၇) ဦးတို႔မွာ work permit မရွိဆိုသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖင့္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရၿပီး ေထာင္ဒဏ္၄၀ ရက္က်ခံခဲ့ရသည္။ အလုပ္သမား မ်ား    ၾသဂုတ္လ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

ေထာင္မွလြတ္လာသည့္ ကိုႏိုင္လင္း က“ က်ေနာ္ ျမန္မာသံအမတ္ႀကီး နဲ ့ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္လြင္ ကိုဖုန္းဆက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေထာင္က လြတ္လာၿပီ၊ က်ေနာ္ တို႔ေနာက္ထပ္ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္နဲ႔က်ေနာ္တို႔ကိုတစ္ခုခုကူညီဖုိ႔ေပါ့၊ သူတို႔က   ေျပာ တယ္ အခ်ိန္ယူၿပီလုပ္ရမယ္တဲ့။ က်ေနာ္တို႔ အစိုးရ ခ်င္း G to G လာတာလည္း   ျဖစ္ တယ္။ ေထာင္လည္းက်တယ္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတာ့ လူတိုင္းကိုေျပာေနအံုး မယ္္ လို႔ ေျပာလိုက္ တယ္” ဟုေျပာသည္။

           ယခုကဲ့သို႔MOUအလုပ္သမားမ်ားျပႆနာ တက္ေနျခင္းမ်ားအျပင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္း ပတ္စပို႔ လုပ္ထား ၾကသည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားပါ အခက္ႀကံဳေန ၾကေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွ ျမန္မာ ကုမၸဏီတစ္ခု မွအရာရွိႀကီးတစ္ဦး ကေျပာ သည္။

            “MOUနဲ႔ပို႔တဲ့အလုပ္သမားေတြေရာ၊ထိုင္းမွာလုပ္တဲ့အလုပ္သမားေတြပါ အကုန္လံုးဒုကၡ ၡေရာက္ေနၾက တာ။ ျမန္မာအစိုးရက ခရမ္းေရာင္ပတ္စပို႔ စာအုပ္   ေရာင္း လို႔စြံရံုေလာက္ပဲ သေဘာထားတာ။ ၿပီသြားတဲ့အပတ္က  ပတ္စပို႔လုပ္လိုက္ တာ ရွစ္သိန္းေလာက္ရွိလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ DOE နံပတ္တစ္ခုကို   ျမန္မာအစိုးရက၊ စကင္ ဖတ္ဖို႔ တာ၀န္ေပးထားတဲ့အုပ္စုေတြက အမ်ားႀကီး ပြားထုတ္လိုက္တာပါဆိုရင္ က်ေနာ္ထင္တယ္ စာအုပ္ ေပါင္း ရွစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး ေရာင္းရ လိမ့္ မယ္။  တစ္အုပ္ကို ဘတ္  ၈၅၀ ေလ။ အလုပ္သမား တရား၀င္မႈ/မ၀င္မႈ အကာ အ ကြယ္ေပးရေကာင္းမွန္း၊ ျပႆနာကိုေျဖရွင္း ရေကာင္းမွန္းမသိၾကဘူး။ ခုအလုပ္သမား
ေတြသူေဌးေျပာင္းမရ၊ ၀တ္ပါမစ္ဖို႔ ပိုက္ဆံလည္းယူထားတယ္။ ၀တ္ပါမစ္လည္း လုပ္မေပး။ ပတ္စပို႔မွာတစ္ခါေထာေရာ၃၈/၁မရွိတာကတစ္မ်ိဳး၊ကိုတ, ေရာင္းစားတဲ့ သူေဌး  ေတြက ကိုတ,ဖိုး ထပ္ေတာင္းတယ္။ ေျပာင္းေရႊ႕ခ ထပ္ေတာင္းတယ္ ။ ျမန္မာ သံရံုးကို သြားေျပာေ တာ့ ကိုတ, ကို သူတို႔မသိ ဘူးတဲ့။ မဟုတ္တဲ့ လူေတြေမြးၿပီး မဟုတ္တာေတြ အကုန္လုပ္ေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ဆက္လက္ေဖၚ ထုတ္ ေနၾကရအံုမွာပဲ” ဟုေျပာသည္။