သခၤါရမသိေသးတဲ့ငယ္ဘ၀………………
မိုးေရထဲမွာေအးမွန္းမသိ၊
အေမေအာ္ေခၚမွ ခိုက္ခိုက္တုန္ ႏုတ္ခမ္းေတြျပာႏွမ္းၿပီး အိမ္ထဲကို ၀င္ခဲ့တယ္။ ေဘာလံုးဆို
တစ္ေနကုန္ကန္လည္းေမာရမွန္းမသိခဲ့။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ ကိုယ့္ခံပညာသင္တန္း တိုင္းမွာ ဗိုလ္
မထားေအာင္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ခြန္းအား။ ယင္ေလာက္ျမန္တာကို က်ားလိုဖမ္းခဲ့တာကလား။
ရြာလမ္းတစ္ ေလွ်ာက္ ၇ ေပအျမင့္ေလာက္မွာသီးေနတဲ့ သရက္သီးကို ေၾကာင္ကေလးခုန္သလိုသုတ္ကနဲ႔
ခုန္ေပါက္ ဆြတ္ ခူးႏိုင္ေအာင္ ေပါ့ပါးဖ်ပ္လတ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းေပါင္စံုၿပိဳင္ပြဲ တန္းျမင့္ခံုမွာ
ၿပိဳင္ဘက္ကင္း ေအာင္ ခံုပ်ံႏိုင္ခဲ့တယ္။ လူလတ္အရြယ္မွာ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ၿပီးေနာက္ အသက္၄၀
ျပည့္ေအာင္ ေဘာလံုးခ်ိန္းပြဲေတြကန္ခဲ့ေသးတယ္။
ေရဆန္တဲ့ ေခ်ာင္းေရအလွ်ဥ္ဆိုတာ
က်ဳပ္ကိုအံ့တုႏိုင္ရိုးမရွိဘူး။ တစ္မိုင္ေလာက္က်ယ္ တဲ့ျမစ္ေ လာက္က လက္ပစ္ကူးေနက်။ သံုးထြာပတ္လည္
ထင္းေျခာက္ပင္ကုိ အကိုင္းဖ်ားနားကိုပဲပစ္၊ တစ္ပင္လံုး ထမ္းၿပီး အိမ္ ကို သယ္ခဲ့တယ္။
ေလးေထာင့္စည္၂လံုးနဲ႔ ေရတစ္ထမ္းဆိုတာ အသက္ရႈမပ်က္တဲ့ ေပါ့ပါးတဲ့ သာမန္အလုပ္ပဲ။ စပါး၂တင္း
တစ္ေနကုန္ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္သယ္ႏိုင္တယ္။ လုပ္ငန္းခြင္မွာသံုးတဲ့ တရုတ္နီ ဂ်င္မာ၁၃
ေကာင္ အင္ဂ်င္ဟာ သူမ်ားအတြက္ အေလးအပင္ျဖစ္ေပမယ့္ က်ဳပ္ အတြက္ေတာ့ ထမင္းစားေရေသာက္ပဲ။ သူမ်ားမ,မ ႏိုင္တာကို ကုိယ္မ,ႏိုင္တာကို ဂုဏ္ယူစရာ အျဖစ္သတ္မွတ္ထားတာ။ သူမ်ားထက္မ်ားမ်ားသယ္ပိုးႏိုင္ေလ ဇနီးနဲ႔
ေယာကၡက ပိုသေဘာက်ေလပဲ။
ခြန္အားရွိဆို အစားလည္းဘယ္နည္းမတုန္း။
လယ္ထြန္တဲ့ကာလေတြမွာ ဆန္ႏို႔စည္ေလးလံုး ထမင္းနဲ႔ အသားငါ ၂၅က်ပ္သားခ်က္တာနဲ႔ အသီးအရြက္ တစ္အိုးခ်က္ကေတာ့ ေျပာင္းသလင္းခါသြားတာ ပဲ။ အရက္ဆို လည္း ၁ပုလင္းေလာက္က
စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းပဲရွိတာ။၂ပုလင္းေလာက္မွ မူးတဲ့ အဆင့္ကိုေရာက္တာ။ ဆာတာလည္းခံႏုိင္၊
အ၀အၿပဲလည္းစားႏိုင္၊ အလုပ္ဆိုလည္းမေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ဘာ၀တ္၀တ္ ေတာင့္တင္း၊ ခ်ပ္ယပ္နဲ႔ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ငယ္မူငယ္ေသြးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အျပည့္အ၀နဲ႔လူငယ္လူရြယ္။
သခၤါရ
ကသတိေပးၿပီ….
ေရႊရတု အသက္ငါးဆယ္ကိုေက်ာ္လိုက္တဲ့အခါ
၈၀ရာခိုင္ႏုန္းေသာ ဆံပင္ေတြကျဖဴလာၿပီ။ မ်က္ခံုး မ်က္ရစ္နဲ႔ ပါးျပင္ေတြမွာ အမည္းေရာင္အဖတ္ေသးေသးေလးေတြ
ဘယ္ကဘယ္လို ကပ္လာ မွန္းလဲမသိ ဘူး။ အလင္းေရာင္ စူးစူးရွရွနဲ႔ အရာရာကို ထိုးေဖါက္ျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ေတာက္ေျပာင္ခဲ့တဲ႔ မ်က္လံုး အေရာင္ေတြက ေမွးမိန္လို႔ အင္အားနဲလာပါလား။ ပါ၀ါ၁၅၀မ်က္မွန္
မခၽြတ္တမ္းတပ္လို႔။ မွန္မွာ အေသခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ ႏွတ္ခမ္းတစ္ဘက္ကနဲနဲေစာင္းေနသလို ႏွာေခါင္းကလည္း
နဲနဲ ေစာင္းေနသလို ျဖစ္ေနပါေပါ့ လား။ အသားအေရဆိုတာလည္း တင္းေနရာက ေလွ်ာ့စျပဳလာၿပီ၊ လက္ခံုေပၚက
အေရျပားေတြဟာ မိုးေရခံ လို႔ တြန္႔ေနသလိုတြန္႔ေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့သတိျပဳမိတယ္။အသိသာဆံုးကေတာ့ခါးေတြကနာလာတယ္။
ရုတ္တရက္ထလို႔မရေတာ့ဘူး။ ေလွကားကိုအတက္အဆင္း ျမန္ျမန္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သတိထားရတယ္။
အေလးအပင္ဆိုလည္း
ေရတစ္ပံုသယ္ခ်င္ဖို႔ေနေနသာသာ၊ ကိုင္ခ်င္လြန္းလို႔ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီစုေဆာင္းၿပီး မွ အျမတ္တႏိုး၀ယ္သံုးခဲ့တဲ့
ဓါတ္ပံုနဲ႔ ဗြီဒီယိုရိုက္လို႔ရတဲ့ Nikon
အေကာင္းစား ကယ္မရာကိုေတာင္
မသယ္ ခ်င္ေတာ့ဘူး။ လူေတြနဲ႔ မ်ားမ်ားေျပာရမယ့္အလုပ္၊ လူအမ်ားနဲ႔ေတြ႔မယ္ေနရာတို႔ကို
မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး။ သတိေပးၿပီး၊ သခၤါရေခါင္းေလာင္းထိုးၿပီ။
သတၱဳခ်ျခင္း………….
ႏိုင္ငံျခားမွာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ၊
ဘ၀စံုက်င္လည္ရပ္တည္ခဲ့ရတယ္။ ဘ၀တကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု ခုမွာ ဘာသာေပါင္းစံုသိျမင္သင္ၾကားခြင့္ေတြႀကံဳခဲ့ရတယ္လို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
အလႊာေပါင္းစံုလူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ ဆက္ဆံခဲ့ရတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စင္ေပၚမွာတင္ၾကည့္သလိုျမင္သိခြင့္ရရွိခဲ့တယ္။
မိမိေဒသ မွာ ၈၈ တုန္းက အမာခံ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၀ ျပည့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ NLD ပါတီအႏိုင္ရေအာင္အထူးႀကိဳးပမ္းခဲ့တယ္။ ေရဒီယုိေတြနားေထာင္ၿပီး
ျပည္ပကိုထြက္ခြာသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေ
တြဘယ္ေန႔လာတိုက္ေပးမလဲလို႔ ေမွ်ာ္ခဲ့ရင္း ေညာင္ႏွစ္ပင္ကို
အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ၁၃ႏွစ္ေက်ာ္ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။
နာဂစ္မုန္းတုိင္းတိုက္လို႔
ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ လူေပါင္းတစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ ေသေၾကခဲ့တယ္။ (ငါးေသး ေသးေလးေတြ အေကာင္တစ္သိန္း ခြဲေက်ာ္ကို တန္းစီထားရင္ေတာင္ဘယ္နည္းမလဲ) ဒီအခ်ိန္မွာ ၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုကအတည္ျပဳလိုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မင္းကိုယ္ႏိုင္နဲ႔
ႏိုင္ငံ ေရးအက်ဥ္းသားမ်ားလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဘန္ေကာက္လႈပ္ရွားမႈေကာ္မတီမွာ ဥကၠဌႀကီးအျဖစ္
၃ႏွစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးဘန္ေကာက္အခမ္းအနားေတြမွာထြန္းလိုက္ၾကတဲ့ဖေယာင္းတိုင္ေတြ၊ဘန္ေကာက္ျမန္မာ သံရံုး
ေရွ႕မွာ ေအာ္ခဲ့တဲ့အႀကိမ္ေပါင္းဘယ္နည္းမလဲ။
ဘာတဲ့…ရခိုင္ျပည္နယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာအဆင္းရဲဆံုး။ စစ္တပ္ကသိမ္းထားတဲ့ လယ္ေတြျပန္
မေပး ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အႀကီးဆံုး ေရနံတင္ဆိပ္ကမ္း တရုတ္အလိုက်ဖြင့္လိုက္ၿပီ။ တရုတ္ျပည္ရဲ႕လိုအပ္ သမွ် စြမ္းအင္ေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္သြယ္တန္းၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့ၾကၿပီ။ ဘဂၤါလီက လွိမ့္၀င္၊ စစ္တပ္ကလယ္သိမ္း၊ ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြကိုေရာင္း၊လုပ္စရာမရွိေတာ့ရခိုင္တျပည္လံုးလည္းထိုင္းကိုေရာက္ လာခဲ့ၾကၿပီ။
မႏၱေလးနဲ႔ရွမ္းျပည္နယ္က
တရုတ္ႏိုင္ငံအစိတ္အပိုင္းျဖစ္သြား၊လက္ပန္ေတာင္းေတာင္၊ဧရာ၀တီျမစ္ ဆံုနဲ႔ သံလြင္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲက
သစ္ေတာေတြကို ကားအစီးေပါင္း ၃၀၀ ေလာက္နဲ႔ ၀င္ခုတ္။ တရုတ္မွာ သစ္ပင္ ခုတ္ေတာ့ေသဒဏ္၊ ျမန္မာစစ္တပ္ကဖမ္းေတာ့
ဥပေဒအတိုင္းညွာညွာ တာတာ ေဆြးမ်ိဳးပါ။ တရုတ္ေတြဟာမွတ္ပံုတင္မရွိပဲ ေရႊက်င္ေက်ာက္တူး။ဘာလုပ္လုပ္ဥပေဒမရွိ။ ျမန္မာျပည္သားအဖို႔မွာေတာ့..
ရြာေတြမွာ ႏို႔ေသာက္နဲ႔
ဒုတ္ေထာက္အရြယ္အိုေတြသာ က်န္ၿပီးတႏိုင္ငံ လံုးထိုင္းကိုလာၿပီးကၽြန္ခံေနၾကရၿပီ။
အာဆီယံစီးပြားေရးဇုန္အတြက္
ထိုင္းက လမ္းေဖါက္လို႔ၿပီးၿပီ၊ မၾကာမီႏိုင္ငံျခားသားေတြကို အထူးအခြင့္အေရးေပးၿပီး
မဲေဆာက္မွာ အာရွစီးပြားေရးဇုန္စီမံကိန္းစေနၿပီ။ ဗမာျပည္မွာက အာဏာ ယစ္မူးေကာင္း တုန္း။
တိုင္းျပည္ပိုင္သမွ် ေမာင္ပိုင္စီးေကာင္းၾကတုန္း။ အေမရိကန္လို ႏိုင္ငံမွာေတာင္ မက်င့္သံုးတဲ့
ႏိုင္ငံသား မဟုတ္ေသးတဲ့ ၀ႈိက္ကဒ္ ကိုင္ေဆာင္ထားၾကဆဲျဖစ္တဲ့ ကုလားနဲ႔တရုတ္ေတြကို မဲထဲခြင့္ျပဳမလို႔တဲ့……..
အာဏာရွင္ေတြ ေခါင္းမီးေတာက္စရာတစ္ခုက
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြဟာ သာလိကာ အလြတ္ က်က္ေျဖ ကၽြန္ပညာေရးကုိ ျပင္ခ်င္ပါတယ္။ လူစဥ္မမီတဲ့
လူေတာတိုးမရတဲ့ ပညာေရးကိုျပင္ခ်င္ေနၾက တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေခတ္မီပညာေရးကိုသင္ၾကားပါရေစ။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ခြင့္ျပဳပါ။ ပညာေရးနဲ႔ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံကိုတည္ေဆာက္ပါရေစလို႔
အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ တိုးတက္ မႈကို ဆာေဆာင္မြတ္သိပ္ေနၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြပင္ပန္းဆင္းရဲစြာနဲ႔
လမ္းေလွ်ာက္ေနၾက တယ္။ အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘယ္ေန႔ ဘာလုပ္ပစ္မလဲလို႔ တကမာၻလံုး ကေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။
အသက္ မေသခင္ လက္က်န္အရြယ္မွာ ခါးသီးငံစပ္တဲ့ စစ္အာဏာသိမ္းတာ မဆံုခ်င္ေတာ့ဘူး။ စစ္အာဏာ ထပ္သိမ္းမွာစိုးလို႔ က်ဳပ္
စားမ၀င္ အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္မိတယ္။
အာ!!!!!….ဒါေတြ….ဒါေတြကို…ေတြးမေန႔ေတာ့ေလ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္… သခၤါရက ႏိႈးစက္ေပးေနၿပီမဟုတ္
လား။ သတၱ၀ါတစ္ခုကံတစ္ခုပဲမဟုတ္လား။ ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္၊ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ေလ၊
ဘယ္အရာ မွမၿမဲဘူး။ ကိုယ္ေတာင္ ဘယ္ေန႔ ဘယ္မွာေသမယ္မွန္းမသိပဲ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးအတြက္
ရတတ္မေအးျဖစ္ ေနလို႔ေကာ ဘာထူးမွာတဲ့လဲ၊ ေသသြားရင္ေကာ ဒါေတြကို သိႏိုင္အံုးမလား။ ။
ေက်ာ္ေသာင္း