ေနေျပာက္မထိုး
ရခုိင္ရိုးမွာ မာဘဲလ္ေက်ာက္ေတာင္။
ပ်ဥ္းကတိုးကၽြန္း
ႀကိမ္မ်ိဳးပင္ႏြယ္ ဂမုံးမ်ိဳးစံုၾကြယ္ရွိခဲ့တယ္။
ရခုိင္ပင္လယ္ျပင္မွာ
ဂက္စ္ေတြလွ်ံလုိ႔ တရုတ္ျပည္အထိေရာင္းခဲ့တယ္။
ပင္လယ္ထြက္ကုန္
ငါးပုဇြန္တို႔ ထိုင္းနဲ႔တရုတ္ ငါးဖမ္းသေဘၤာေတြ ေန႔စဥ္ဖမ္းလို႔။
ဒီရတနာေတြကိုေရာင္းလုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကြယ္၀ခဲ့သလား၊ ရခိုင္သားေတြ ထမင္း၀ခဲ့ၾကသလား။
ျမန္မာျပည္လည္းမြဲလွ်က္ပဲ၊
ရခိုင္ေတြလည္း ဆင္းရဲၿမဲပဲ။
ဒီရတနာ ေရာင္းရတဲ့အသျပာေတြ
ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ဘယ္သူေရာင္းစားေနသလဲ။
ဒီျပႆ နာ ဘယ္သူအေျဖထုတ္ေပးမလဲ။
မေန႔က ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ အငူေမာ္ကုန္တန္းေက်းရြာ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ
က်ပ္သန္းေပါင္း
၄,၅၂၀ တန္ဖိုးရွိတဲ့
စိတ္ၾကြေဆးျပား ၂၂၆၀,၀၀၀ ေတြ႔သတဲ့။
ဒါဆို ရခိုင္ျပည္ကေနာက္ဆံုးထြက္တဲ့
ရတနာက စိတ္ၾကြေဆးမ်ားလား။
စစ္ေတြ၊ ဘူးသီးေတာင္နဲ႔
ေမာင္ေတာမွာ ေန႔တိုင္းနီးပါးဖမ္းမိတယ္။
ရခုိင္ၿမိဳ႕ႀကီးေတြက
လူခ်မ္းသာေတြမွာ သေဘၤာကုမၸဏီရွိၾကသလား။
ရတနာတြင္းထြက္ ေက်ာက္မ်က္တြင္းမ်ားရွိၾကလုိ႔လား။
လူငါးဆယ္တစ္ရာအလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့
စက္ရံု တစ္ခုတစ္ေလ ရခုိင္ျပည္မွာမရွိ။
စာသင္ခန္းေတြမွာ ေမးတာျပန္မေျဖ
ေခါင္းပဲညိတ္ျပေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြရွိေနၾကၿပီတဲ့။
ဘုရား… ဘုရား…
ဘယ္သူကုိမ်ား အျပစ္ဆိုရ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ားအားကိုးရပါ့။
၃-၉-၂၀၁၆ ေက်ာ္ေသာင္း