ျမန္မာႏိုင္ငံဟာတိုးဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ညံ့ခဲ့လို႔ တိုင္းျပည္ မတိုးတက္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ၾကတယ္။ ရိုသားမႈမရွိပဲ ရသင့္တာထက္ပိုယူခဲ့ၾကတယ္။ စီမံကိန္းတိုင္းမွာ တိုင္းျပည္ကရႈံးၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိသူေတြက ခ်မ္းသားသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ အဲဒီစီမံကိန္းအတြက္ တာ၀န္မခံၾကဘူး။ အားလံုးအနည္းနဲ႔အမ်ားမွားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးမွာ တာ၀န္အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိၾကတယ္။
ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္ သဘာ၀သယံဇာတေတြအလွ်ံပယ္ ရွိတဲ့အျပင္ ဘာစိုက္ စိုက္ ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းတဲ့ေျမကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့အစိုးရ သာ ေတာ္ လို႔ရွိရင္ လူသန္း ၆၀ ကိုထိုင္းစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေကၽြးႏိုင္ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ၀န္းက်င္မွာ တိုးတက္ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖနဲ႔ ယခုတိုင္ ဒီအတိုင္းပဲ ဆိုေတာ့ မူလအက်င့္စရိတ္ေတြကို ျပင္ၾကဖို႔လို ပါၿပီ။
“အေၾကာင္းမထူးေပမယ့္ ေျပာေရးရွိက ေျပာရပ”
က်ေနာ္လည္း အလုပ္သမားအေရးနဲ႔လူ႔အခြင့္အေရးကိုသာ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ လုပ္ကိုင္ေန သူျဖစ္ တာေၾကာင့္ အလုပ္သမားကိစၥကိုပဲ ေျပာရအံုးမွာပ။ ေျပာဆိုေထာက္ျပေနတဲ့က်ေနာ့္ကို သတင္း အခ်က္ အလက္ေတြ မွန္ကန္မႈရွိ/မရွိစံုစမ္းစစ္ေဆးၿပီး ျပဳျပင္ရေကာင္းမွန္းမသိပဲ၊ ေငြေပးၿပီး သတ္ခိုင္း ထားတဲ့ ေအးဂ်င္စီေတြရွိသလို ေထာင္ခ်ပစ္ခ်င္ေနတဲ့ အလုပ္သမားအရာရွိေတြ ရွိေနတယ္လို႔ ခိုင္ခိုင္လံုလံု သိရွိခဲ့ရျပန္တယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္န၀ါရီလ ၅ ရက္ေန႔က ျမ၀တီမွာ ျမန္မာအလုပ္သမား ၉၀ ေက်ာ္ကို ေအဂ်င္စီေတြက ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ လိမ္လည္လိုက္တယ္။ ဒီလိမ္လည္မႈက ထိုင္းဘက္ကဖမ္းလို႔ အေရအတြက္မ်ားလို႔ လူ သိရွင္ၾကားျဖစ္သြားတာ။ ျပည္ပအလုပ္အကိုင္ရွာေဖြေရးေအဂ်င္စီေတြမွာ လုပ္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းဘာသာ စကား တတ္ၿပီး ဒါရိုက္တာ၊ မန္ေနဂ်ာ တာ၀န္ေတြနဲဲ႔ လူရာသြင္းၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လို လူမ်ိဳးေတြလဲ။ ဒီလူေတြဟာ သမၼာအာဇီ၀မႈနဲ႔အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးၾကသူေတြလား။ လူလိမ္ေတြလား၊ တရားမ၀င္ လူကုန္ကူးခဲ့ၾကသူေတြလား၊ ေျပးေလးေျပးေတြလား။ ဆိုတာ ျပည္ပအလုပ္အကိုင္ အဂ်င္စီေတြဟာ မသိၾကတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာလား၊ တတ္အပ္မေျပာႏိုင္။
မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ကိုင္တဲ့ေအဂ်င္စီ ဒါရိုက္တာတစ္ဦးက “ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုးက Demand ၀ယ္ၿပီး ျမ၀တီမွာ Demand တစ္ေစာင္ကို ဘတ္ႏွစ္ေထာင္သံုးေထာင္ေပးၿပီး၀ယ္ေနၾကရတယ္။ မေလးရွားေအဂ်င္စီေတြ၀န္ေဆာင္ခ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃၅၀ ေပးရသလို ထိုင္းေအးဂ်င္စီေတြကိုလည္း ၀န္ေဆာင္ခေပးရမယ့္ကိန္းဆိုက္ေနၿပီ။ ေအဂ်င္စီတစ္ခုဆိုရင္ ေနရပ္လိပ္စာမရွိတဲ့ မဲေဆာက္က ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီတစ္ခုကို အလုပ္သမားေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ပို႔လိုက္ၿပီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီကုမၸဏီဟာ ထိုင္းကိုလာစရာမလိုပဲ ဘန္ေကာက္သံရံုးက ဒီမန္း၀ယ္ရပါတယ္၊ ဘန္ေကာက္က ျမန္မာအလုပ္သမား အရာရွိဟာ ရန္ကုန္မွာက်င္းပတဲ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံအလုပ္သမားအစည္းေ၀းမွာ ဘာသာျပန္ဖို႔ သူသံုးေနတဲ့ ပြဲစားကို ေခၚလာတယ္။ ေနျပည္ေတာ္အလုပ္သမားညြန္ခ်ဳပ္က သူမရွိရင္မျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့အဆင့္ထိကို တန္းတန္းစြဲျဖစ္ေနၿပီ၊ ေျပာစရာေတြအမ်ားႀကီးပဲ ” လို႔ေျပာတယ္။
ဘန္ေကာက္ကိုလာစရာမလိုပဲ သံရံုး Demand ကို လိုသေလာက္ရေနတဲ့ ကုမၸဏီအမည္နဲ႔ အဲဒီ Demand ေၾကာ္ညာကို ျမ၀တီက ဓါတ္ပံုရိုက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ စာရြက္စာ တမ္းအျပည့္အစံုနဲ႔ေနျပည္ေတာ္ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနကိုတင္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ အတူတူ ႀကံေဖၚႀကံဘက္ေတြျဖစ္ဒါေၾကာင့္ သမၼတရံုးကိုပဲ တိုက္ရိုက္ တိုင္ၾကားဖို႔ အမွန္အကန္လုပ္ကိုင္ၾကတဲ့ ေအဂ်င္စီေတြက အႀကံျပဳၾကျပန္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ကလည္း မွားယြင္းေနတာကို ျပဳျပင္ေစခ်င္တဲ့သေဘာသာရွိတာမို႔ အတိုင္အေတာေတြလည္းမ လုပ္ခ်င္။
အစိုးရဆိုတာ အာဏာရွိတဲ့သူေတြ၊ လုပ္ကိုင္ခြင့္အျပည့္ရွိတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္။ ေအဂ်င္စီေတြဆိုတာ လည္း လူနတ္ခ်မ္းသာေတြျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူေတြကို ဘာမွမဟုတ္တဲ့ က်ေနာ္လိုလူက ေထာက္ျပလို႔ “ေက်ာ္ေသာင္း တို႔နဲ႔ ေတြ႔မွျဖစ္မယ္” ကမ္းလွမ္းလာတယ္။ က်ေနာ္ကျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ျပႆနာအနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ အားလံုးအထိအပြန္းအနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ဆီကအေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ အႀကံဉာဏ္ေတြကို အလကားယူပါလို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
ဘန္ေကာက္သံရံုးသမားစဥ္က ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ အလုပ္သမား၀န္ႀကီး၊ ဒု၀န္ႀကီး တစ္ဦးဦးေရာက္လာၿပီးဆိုရင္ အလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့အဖြဲ႔ ဟုတ္သူေရာမဟုတ္သူပါ သံရံုးထဲ ကိုေခၚလိုက္တယ္။ လူျပည့္ေအာင္လို႔ လူလိမ္ပြဲစားေတြကိုပါ လူျပည့္ေအာင္ေခၚသြင္းလိုက္တယ္။ ၀န္ႀကီးနဲ႔သံအမတ္ႀကီးတို႔က သမၼတႀကီးဆိုတဲ့အမည္ ၉၀ ရာခိုင္ႏုန္းေလာက္ပါေအာင္ေျပာ၊ အလုပ္သမား ေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မယ္ေလးဘာေလး ၾသ၀ါဒေခၽြၾကတယ္။ လူျမင္ကြင္းမွာေတာ့ တိုင္းျပည္ တာ၀န္ေတြကို ဦးေဆြးဆံေျမ႕ထမ္းရြက္ေနၾကသူေတြပါလားလိုၿပီး ထိုင္ရွိခိုးခ်င္ေလာက္ေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ ပီျပင္ၾကပါေပတယ္။အလုပ္သမားအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကို တိုးရွင္းေျပာခိုင္းၿပီး၊ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾက ပါတယ္။
"နတ္လူသာဓုေခၚရမယ့္အလုပ္”
လုပ္စရာအလုပ္အကိုင္မရွိ၊ ရွိတဲ့အလုပ္က တစ္ေယာက္တည္း ထမင္း၀ေအာင္စားေလာက္တဲ့ လုပ္ခမရေတာ့ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးက ရွိသမွ် အရြယ္ေကာင္း လူငယ္လူရြယ္ေတြ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြကို ရတဲ့ နည္းနဲ႔ ထြက္ခြာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံဆိုတာ စာေရးစာခ်ီနဲ႔ ပညာသည္ အဆင့္အလုပ္ကလြဲရင္ က်န္အလုပ္ဟူသမွ်ကို ျမန္မာေတြကိုေခၚခိုင္းေနတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တာေၾကာင့္ အလုပ္သ မား အၿမဲတမ္းလိုအပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တယ္။
အလုပ္သမား လိုအပ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံနဲ႔ လုပ္စားစရာမရွိျဖစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို (တရား၀င္ အလုပ္သမားတင္သြင္းျခင္း MOU) ဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ကုလိုလ္လည္းရ ၀မ္းလည္း ၀တဲ့အျပင္ နတ္လူသာဓု ေခၚရမယ့္အလုပ္ပါ။ လိုအပ္ခ်က္အရ ကြက္တိျဖစ္ေနတဲ့ MOU ကိစၥ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ စုတ္ျပတ္သတ္ေနၾကတာလဲ။
ခက္ေတာ့ခက္သားပဲ။ ႏိုင္ရာစား၊ ခိုင္းတာလုပ္ရတဲ့ ျမန္မာ၀န္ထမ္းေလာကသားေတြနဲ႔ ရိုက္စား ေအးဂ်င္စီေတြနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ျမန္မာအလုပ္သမားအေျမာက္အျမားကို ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း သို႔တရား ၀င္လူကုန္ကူးၾကတာပဲ။ ဘန္ေကာက္ျမန္မာသံရံုး အစည္းေ၀းထဲမွာ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခဏတာ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္ၾကည္ နဲ႔ အထူးစည္းေ၀းပြဲမွာ MOU ဆိုတာတရား၀င္လူကုန္ကူးတာပါလို႔ က်ေနာ္ စကားတစ္ခြန္း ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
“အႏၱရာယ္မီးလွ်ံၾကားက ဒို႔ဗမာ”
ဘုရင္ ဘူမိေဘာ အဒူရာဒတ္ကို ဘုရားနဲ႔ တစ္တန္းတည္းထားကိုးကြယ္ၾကတဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရး ကမတည္ၿငိမ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိက်င့္သံုးတယ္ဆိုေပမယ့္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဟာ ျခစား မႈႀကီးမားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးဂိုဏ္းေတြ၊ လက္နက္ ေမွာင္ခိုဂိုဏ္းေတြ၊ မာဖီယား ဂိုဏ္းေတြ၊ လူကုန္ကူးမႈဂိုဏ္းေတြနဲ႔ လမ္းသရဲေတြ ေသာင္းက်န္းခ်င္တိုင္းေသာင္းက်န္းခြင့္ ရေနတဲ့တိုင္းျ ပည္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ထြက္ရွိတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတ ေတြကို ျမန္မာအလုပ္ သမားေတြ နဲ႔လုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္။
ဒီလိုရႈပ္ေထြးတဲ့အေျခအေနေတြရွိတဲ့ တိုင္းျပည္ထဲမွာ သန္းခ်ီၿပီး ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားျပႆနာ ဆိုတာလည္း ဘယ္နည္းလိမ့္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရဟာ သန္းခ်ီ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေတြကို ပညာရွင္ဆိုသူေတြနဲ႔ အင္ဂ်ီအိုစားဖါးေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ရွာေဖြခဲ့ၾကတယ္။ (အလုပ္သမားပတ္စပို႔လုပ္ဖို႔ အျပည့္အ၀ ေထာက္ ခံခဲ့တဲ့ လူလည္ အဂၤလိပ္ေရာ၊ ဗမာပါ ခုေတာ့ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေနၾကၿပီျဖစ္တယ္။ ဒီအဂၤလိပ္ ဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ခြင့္ပိတ္ပင္ထားခံရေအာင္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ?၊ ဗမာျပည္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ အထိ စိတ္ခ်ရမယ့္သူေတြလဲ?)
ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန တာ၀န္ရွိသူေတြMOU စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုလိုက္တာဟာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ကိုင္မႈသက္သက္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ လုပ္အားခ ေခၽြးႏွဲစာ အေတာ္ မ်ားမ်ား ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ယိုဖိတ္ကုန္တယ္။ ပတ္စပို႔လုပ္ငန္းစဥ္ဟာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အတြက္ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ မလုပ္မေနရတာေၾကာင့္သာျမန္မာအလုပ္သမားေတြဟာ ပတ္စပို႔ ေတြ လုပ္ခဲ့ၾက ၿပီးျဖစ္တယ္။
“၂ခါနာတဲ့အသည္းမနာပဲရွိပါ့မလား”
၄ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ ပတ္စပို႔ကိုင္ေဆာင္ထားၾကတဲ့ အလုပ္သမား တစ္သန္းေက်ာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာအေနၾကာေနသူေတြ ထိုင္းဘာသာစကားကို တတ္ကၽြမ္းသူေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဘယ္ရြာက ဘယ္အလုပ္ရံု ေကာင္း တယ္ ဆိုတာကအစ သိၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားတို႔ဟာ ထိုင္းဂ်ိဳးေတြျဖစ္ၾကတယ္။
ထိုင္းနဲ႔ျမန္မာအစိုးရတို႔ဟာ ဒီအလုပ္သမားေတြရဲ႕စာအုပ္ေတြကို လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ အသစ္ လုပ္ကိုင္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုၾကားရၾကားရ နား၀မွာ မခ်မ္းသာျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအလုပ္သမား ေတြကို MOU စာအုပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို႔တာစူေနတာသိရွိရတယ္။ MOU ဆိုတာ ျမန္မာအလုပ္သမား ေတြကို G to G ဆိုတဲ့ တရား၀င္လူကုန္ကူးမႈတံဆိပ္ ကပ္ထားတယ္ဆိုတာ အလုပ္သမားေတြခံစားရမႈေတြ က သက္ေသျပထားခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။
၄ႏွစ္သက္တမ္း ကုန္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း ႏွစ္ၾကာအလုပ္သမားေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ MOU စနစ္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ ျပႆနာေတြ ပိုမိုရႈပ္ေထြးလာႏိုင္ပါတယ္။ မၾကာခင္ စတင္လုပ္ကိုင္ၾကေတာ့မယ့္ ဒီအစီအစဥ္မွာ ထိုင္းေအဂ်င္စီေတြက အလုပ္သမားတစ္ေယာက္စီကေန လစာရဲ႕၂၅ ရာခိုင္ႏုန္းကိုယူပါမယ္။ (လစာ ဘတ္ ၉,၀၀၀ ရသူဆီကေန အက်ိဳးေဆာင္ခ ဘတ္ ၁,၅၀၀ ယူမယ့္ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။)
အယင္ႏွစ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ ပတ္စပို႔လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနကို ျဖတ္ခ ဘတ္ ၁၃၀၀၊ မဟာထိုင္း(စစ္တပ္) ကို ဘတ္ ၂၀၀ ကေန ဘတ္၄၀၀ အထိေပးခဲ့ၾကရတယ္။ ျမန္မာသံရံုးျဖတ္ခ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာပတ္စပို႔ တစ္အုပ္ကို အယင္ႏွစ္က ဘတ္ ၈၅၀ ေပးခဲ့ရေပမယ့္ ဒီႏွစ္မွာ စာအုပ္ႀကီး ျဖစ္ တာေၾကာင့္ ေစ်းျမင့္လာအံုးမွာ ေသခ်ာတယ္။
ဒါ့အျပင္ နယ္စပ္ေတြမွာ ထိုင္း လ၀က၊ ထိုင္းအလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာနနဲ႔ ျမန္မာ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေၾကး ကလည္း အနည္းဆံုး ဘတ္ ၂,၀၀၀ ေလာက္ကုန္က်တယ္။ ကိုတာ လို႔ေခၚတဲ့ အငွါးသူေဌးခ ဆိုတာ လည္းအနည္းဆံုး ဘတ္ ၃၀၀ကေန ၅၀၀ အထိေပါက္ေစ်းရွိပါတယ္။ ကားခ၊ စားစရိတ္နဲ႔ ပြဲစားခေတြ နဲ႔ဆိုရင္ ျမန္မာအလုပ္သမားတစ္ဦးအတြက္အနည္း ဘတ္တစ္ေသာင္းခြဲေလာက္ ကုန္က်ဦးမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။
ကုန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္တုန္းက ထိုင္းအလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာနဟာ အလုပ္သမားေတြကို အလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ခ အတြက္တစ္ခါတည္းယူလိုက္ေပမယ့္ အလုပ္သမားေတြကို ၀တ္ပါမစ္ စာအုပ္ ျပည့္စံုေအာင္ထုတ္မေပးပဲ အလုပ္သမားေတြဆီက ေငြေတြလိမ္ယူသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိမ္လည္မႈအတြက္ ျမန္မာသံရံုးနဲ႔ ျမန္မာအလုပ္ သမား အရာရွိေတြ ဘာမွ ေတာင္းဆိုေျဖရွင္းေပးခဲ့တာမရွိခဲ့ဘူး။
“ေသတြင္းထဲက ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား”
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္သမားအေရးလုပ္ၾကသူေတြ ေျဖရွင္းလို႔ မရတဲ့သူေတြကေတာ့ G to G တံဆိပ္ကပ္ထားတဲ့ MOU အလုပ္သမားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္သ မားေ တြ ျပႆနာတက္လာတိုင္း တက္လာတိုင္း သက္ဆိုင္ရာ ေအဂ်င္စီေတြဟာ ျမန္မာအလုပ္သမား သံအရာ ရွိနဲ ့ ပူးေပါင္းၿပီး နယ္စပ္ကို ျပန္ပို႔တဲ့နည္းကုိပဲသံုးခဲ့ပါတယ္။
MOU စာအုပ္နဲ႔ ေရာက္ၿပီးေတာ့ ဘ၀ပ်က္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ သိန္းခ်ီၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ အတြင္းမွာရွိေနၾကပါတယ္။ ဒီအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ကံၾကမၼာဟာ ေအဂ်င္စီေတြရဲ႕လက္ထဲမွာပဲရွိပါတယ္။ MOU ဆိုတာ ျမန္မာနဲ႔ ထိုင္းအစိုးရတို႔ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာေနၾကသလို တရား၀င္အလုပ္သမား တင္သြင္းတာပါဆိုရင္ ဘယ္အလုပ္သမားမွ ထြက္ေျပးၾကမွာမဟုတ္ပါ။
MOU စာခ်ဳပ္ပါ စည္းကမ္းခ်က္ ေတြက ထိုင္းက အသာစီးယူထားတာမို႔ ၿငိမ္ေနတာပါ။ ျမန္မာအစိုးရ အလုပ္သမားအာဏာပိုင္နဲ႔ ေအဂ်င္စီ ေတြကေတာ့ တရား၀င္လူကုန္ကူးခြင့္ရရွိၿပီးေတာ့ အက်ိဳးအျမတ္ရ ရွိေန တာေၾကာင့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။
“အေလးနက္စဥ္းစားသင့္”
မဟာဗ်ဴဟာ ေရးဆြဲတာနဲ႕လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးတာက လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ MOU နဲ႔ ျပည္ပကို အလုပ္သမား တင္ပို႔ျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္သူေတြ ေအာင္ျမင္သလဲ။ အက်ိဳးရွိသလဲ???????
ဘယ္သူေတြ က ခံၿပီးရင္းခံေနရတဲ့ နင္းျပားျဖစ္ေနသလဲ????????
သန္းခ်ီရွိတဲ့ လုပ္သားထုေတြရဲ႕ မကုန္သင့္ပဲကုန္ေနရတဲ့ ေငြေတြဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ ႏိုင္ငံျခား ၀င္ေငြ အႀကီးအက်ယ္ နစ္နာဆံုးရႈံးမႈ ျဖစ္တယ္။ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလက ျပည္ပေရာက္ အလုပ္သမား ေတြကို က်ေနာ္တို႔က ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္လို႔ ရေသးတယ္။ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရတက္ လာၿပီးေနာက္ ထိုင္းအလိုက် MOU နဲ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္လိုက္မွ အလုပ္သမားေတြ အခက္ႀကံဳေနၾကရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကူညီလို႔မရေတာ့ဘူး။
တရား၀င္လူကုန္ကူးမႈ MOU စာခ်ဳပ္ပါ စည္းကမ္းခ်မ္းေတြ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြကို ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ရေကာင္းမွန္း မသိျဖစ္ေနတဲ့ သိုက္တူးသမား ျမန္မာအရာရွိေတြဟာ ထိုင္းမွာ အေနၾကာ၊ အထာ သိတဲ့ ၄ႏွစ္သက္တမ္း ပတ္စပို႔သမားေတြကိုပါ MOU ေဘာင္ထဲမွာ ေနရမယ့္လို႔ အတင္းက်ံဳးသြင္းလာတဲ့ အခါ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ေဒါသမီးလွ်ံဟာ ဒီအတိုင္းေနပါ့မလား။ အေလးနက္စဥ္းၾကရပါမယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံထားတဲ့ MOU စနစ္ဟာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရတဲ့ ဌာနနဲ႔ အရာရွိေတြ၊ ပြဲစားေတြ၊ လူကုန္ကူးမႈဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ ရတနာသိုက္ႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပည္ပ ၀င္ေငြ အဓိက ရွာေပးေနၾကတဲ့ ေလးသန္းထက္မနည္းတဲ့ အလုပ္သမား ေတြအတြက္ ကေတာ့ ဖိႏွိပ္မႈ ယႏၱရားႀကီးသက္သက္သာျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရင္ အရြယ္ေကာင္း ျမန္မာေတြကို ထိုင္း ႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေရးရာေပၚလစီကို ျမန္မာအစိုးရ က အေကာင္အထည္ ေဖၚေပးေနတာနဲ႔တူပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေအဂ်င္စီေတြကို လာဘ္ ေငြယူၿပီး တရား၀င္လူကုန္ကူးခြင့္ျပဳေနတာနဲ႔ တူပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရက သန္းခ်ီရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြကို အလုပ္သမားသံအရာရွိတစ္ဦးတည္း ထားၿပီး ေျဖရွင္းေပးေနတယ္လို႔ ေျပာတာဟာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္စကားသာျဖစ္တယ္။ သူဟာ သိၾကား မင္း ဆို ရင္ေတာင္ ဒီအလုပ္သမားအေရးအတြက္ ကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ။ ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာ ရမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားအေရးကို မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ရင္၊ အလုပ္သမား၀န္ႀကီး ကအစ၊ အလုပ္သမားသံအရာရွိအဆံုး ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ႏုတ္ထြက္ ပစ္လိုက္ပါ။ သို႔မဟုတ္ ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ ႏိုင္ငံျခားမွာ ကၽြန္းျဖစ္ေနတဲ့ျမန္မာေတြရဲ႕ ပို႔ေငြေတြ သံုးဆ တိုးလာပါလိမ့္ မယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးလံုး အရွက္ကြဲပါမယ္။ ဒီ့အတြက္ ဘယ္သူတာ၀န္ခံမလဲ။ အရွက္တကြဲျဖစ္လာခဲ့ ရင္ေတာ့ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီး က ျမန္မာတို႔အတြက္ ဂုဏ္သိကၡာကို ဘယ္လို အရာနဲ႔ေပးဆပ္မလဲ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာ ခဲ့သလို ဖာသယ္ႏိုင္ ငံျဖစ္ၿပီလို႔သာ မွတ္ယူၾကမွာလား။
“ကၽြဲပါးေစာင္းတီး”
(ခြင္ျပဳခ်က္မဲ့ အေဆာက္အအံု ကိုေဆာက္လုပ္ပါက ေအာက္ေျခ အလုပ္သမားမ်ားကိုပါ အေရးယူ မယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒ တစ္ခုကို ျပဌာန္းတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ရပါတယ္။) သတ္တဲ့လူကိုျပစ္ဒဏ္ခ် ရမယ့္အ စား ဓါးကို ေထာင္ခ်တဲ့ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ ရွိေနဆဲပါလား။
ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏံွမယ့္သူေတြက ဥပေဒေတြျပဌာန္းခ်က္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကခ်ိန္မွာ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ အနည္းဆံုးလုပ္ခေၾကးေငြကို ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အကုန္မွာမွ ျပဌာန္းႏိုင္မယ္လို႔ ဇန္န၀ါရီလ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီး ဦးေအးျမင့္ ကေျပာျပန္တယ္။
အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟူ၍သာ
ေက်ာ္ေသာင္း