၂၀၁၃ ခု ဇန္န၀ါရီ ၁၉
မင္းဘခက္
“ က်မ အင္ဒိုေလွဆိပ္မွာ ေရာင္းစားခံရခါနီး ကယ္တင္တဲ့အဖြဲ႔ေတြ အခ်ိန္မီရံုေလး ေရာက္လာလို႔ လြတ္လာတာပါ။ အဲဒီကေန အျခား၆ေယာက္ကို ပထံုဌာနီကယ္ဆယ္ေရး စခန္းထဲကို ပို႔လိုက္တယ္။ က်မကို အိမ္ေထာင္ရွင္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ႏြန္ထဘူ ရီ ေရလယ္ကၽြန္းက အမ်ိဳးသမီးစခန္းထဲ ကိုပို႔ လိုက္ တယ္။
အဲဒီထဲမွာ ၂ႏွစ္ၾကာတဲ့သူ၊ ၁ႏွစ္ၾကာတဲ့သူ ၈လၾကာတဲ့သူ၊ ဦးေက်ာ္ေသာင္း ကို က်န္ဆဲေနတဲ့သူေတြနဲ ့
သြားေတြ႔ရတယ္။ က်မ၃ ရက္ေလာက္ေနခဲ့တယ္။ စခန္းက တာ၀န္ရွိတဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြကိုေမးေတာ့
အနည္းဆံုး ၆လၾကာမယ္ဆိုေတာ့ က်မ မေနႏိုင္ဘူးေလ။ က်မ မွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရးအတြက္
အလုပ္လုပ္ၿပီး ပိုက္ဆံပို႔ရမွာ၊ က်မ ထမင္းမစားပဲေနတယ္၊ ေတြ ့ကရာေတြနဲ ့လက္ေတြေျခေတြကို ကုတ္
ျခစ္ပစ္တယ္၊ ေသြးေတြထြက္လာတယ္၊ က်မေအာ္ဟစ္တယ္၊ ေအာ္ငိုတယ္၊ ခုေတာ့ က်မကို ျပန္ပို႔လိုက္
လိုက္ၿပီးရွင့္” ဟု ျမ၀တီ ကို ယေန ့ျပန္ပို႔ခံရသည့္ မခင္ဦးေဆြ က ၀မ္းသာစြာေျပာသည္။
မခင္ဦးေဆြႏွင့္အတူ မဟာခ်ိဳင္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး အခ်ဳပ္ခန္းမွ ျပန္ပို႔ခံသူ ၅၀ဦး ခန္ ့မွာ ျမ၀တီ DKBA ဂိတ္ထဲတြင္ဘတ္ေငြ၁၅၀၀ ျဖင့္ေရြးထုတ္သြားၾက ၿပီးျဖစ္သည္။ သူမမွာ ေရြးစရာေငြမရွိသျဖင့္ အကူ ညီေ တာင္းခံလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
“သမီးကိုထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ DKBA ဂိတ္ထဲ က အမ်ိဳးသားရဲ႕ မိန္းမမွာ ၀တ္ထားလိုက္တဲ့ ေရႊေတြ ညြတ္ေနတာပဲ၊ ထိုင္းကိုျပန္သြားမလား၊ ဘာလုပ္ မလဲ ေမးတယ္။ ဒီေလာက္ ဒုကၡေရာက္လာတာ က်မတို႔ ဘတ္ ၁၅၀၀ နဲ႔ ၂၀၀၀ ေပးမွ ဒီ အထဲက လြတ္တယ္၊ မေရြးႏိုင္တဲ့သူေတြ ျပည့္တန္ဆာခန္းေရာက္ သြားၾက တယ္၊ ပြဲစားေတြနဲ ့ျမ၀တီဘက္ ကို ျပန္ကူး သြားၾကတယ္၊ ေနနစ္သူေတြကို ၀ါးကူးထုိုးၾကတာ၊ မတရား စီးပြားရွာၾကတာ ျဖစ္တယ္” ဟု သူမ ကဆက္ လက္ေျပာဆိုသည္။
ခါးတစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုတည္းျဖင့္ အက်ဥ္းက်ခံရာမွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ရၿပီး မိခင္ျမန္မာေျမကို
ေျမနင္းခ ေတာင္းစားေနသည့္ အဓမၼ သူေတာင္းစားမ်ား ျမ၀တီတြင္ ဂိတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖြင့္ေနတာ မျဖစ္
သင့္ေၾကာင္း၊ လူကို ေရာင္းကုန္ပစၥည္း၊ အသံုးခံပစၥည္းအျဖစ္သာ ရႈျမင္ၿပီး လူစိတ္ေပ်ာက္ေနၾကသည့္
ေလာဘသားမ်ားမွာ ဘယ္သူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဤမွ် အတင္းရဲစြာ စီးပြားရွာေနခြင့္ရရွိသည္ကို သူမ နားမလည္ႏိုင္ေၾကာင္း ရင္ဖြင့္ျပန္သည္။
ဘန္ေကာက္အေျခစိုက္ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအဖြဲ ့MAT က ေမတၱာ ရပ္ခံ အကူညီေတာင္းခံသျဖင့္ ျမ၀တီ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးႏွိမ္နင္းမႈအဖြဲ႔တို႔၏ ကူညီေဆာင္ရြက္ မႈေၾကာင့္ မခင္ဦးေဆြမွာ DKBA ဂိတ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံမေပးခဲ့ရေပ။ ထို႔အျပင္ ျမ၀တီလူကုန္တား၏ ကူညီမႈျဖင့္သူမေနရပ္ရင္းသို႔လည္း ျပန္သြားရမည္ ျဖစ္သည္။
မခင္ဦးေဆြသည္ ဇန္န၀ါရီလ ၂ ရက္ေန႔က မဟာခ်ိဳင္ အင္ဒိုေလွဆိပ္တြင္ ပူးေပါင္းအဖြဲ ့တို ့ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သည့္ အလုပ္သမား ၇ဦးတြင္ပါ၀င္သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။သူမတို႔မွာHRIကုမၸဏီမွ MOU ျဖင့္ တင္ပို ့လိုက္သည့္အလုပ္သမားမ်ားလည္းျဖစ္ၾကသည္။
MAT အဖြဲ႔ဒါရိုက္တာ ဦးေက်ာ္ေသာင္းကအေရွ႕ေတာင္အာရွမွာလူကုန္ကူးမႈ၊အဓမၼခိုင္းေစမႈအျဖစ္ဆံုး
ျဖစ္ေနတဲ့ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းမွာ လူကုန္ကူးခံရသူေတြအတြက္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ အကာအကြယ္၊ ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရး ေပးတဲ့ဥပေဒမရွိဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ ကူညီမႈေပးႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမရွိဘူး။ အဲဒီႏြန္ထဘူရီ ေရလယ္ကၽြန္းက အမ်ိဳးသမီးကယ္ဆယ္ေရးစခန္း ထဲမွာ လေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္ပနဲ ့ဖုန္းလည္း မဆက္ရ၊ တစ္ကၽြန္းစံေနရတာ၊ လေပါင္းမ်ားစြာ အခေၾကးေငြ တစ္ျပား တစ္ခ်ပ္မွမရပဲ ေနရတယ္၊ လေပါင္းမ်ားစြာ အဲဒီအထဲမွာ သၾကားရည္နဲ ့လူထားတဲ့ ထိုင္းအစား အစာ ခ်ိဳခ်ိဳအီအီကိုုစားၿပီးေနရတာ၊ နယ္စပ္ကို ျပန္ပို႔ေတာ့ DKBA ဂိတ္ထဲကို အပို႔ခံရတယ္။ လူကုန္ကူးခံခဲ့ ရတဲ့သူေတြ ဘာစရိတ္နဲ ့အိမ္ကိုျပန္ ၾကမလဲ၊ ထိုင္းကိုျပန္၀င္မယ္ဆုိရင္ေကာ မိမိကုိယ္ကို ေရာင္းၿပီး လူကုန္ ကူး သူေတြနဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ရတယ္၊ ဒါေတြကို ကုလသမဂၢ လူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရး UNIAP လည္းသိ တယ္။ ျမန္မာလူကုန္တားအဖြဲ႔လည္း သိတယ္” ဟုေျပာသည္။
ထိုင္းလူကုန္ကူးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးဥပေဒအရ ထိုင္းအစိုးရက လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားအား တစ္ႏွစ္ တာေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ခြင့္ျပဳမည္ဟု ၂၀၁၁ ခု ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔က တရား၀င္ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ္ လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္း မရွိေသးေပ။ လူကုန္ကူးခံရသူမ်ား အစိုးရသက္ေသ အျဖစ္ ထြက္ဆို၍ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ အက်ဥ္္းေထာင္ႏွင့္ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းတို႔တြင္အက်ယ္ခ်ဳပ္ေနထိုင္ခဲ့ၾကရေသာ္လည္း လူကုန္ကူးမႈကို က်ဴးလြန္သည့္ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ႏွင့္ပြဲစားမ်ားမွာ တစ္ညမွ်ပင္ အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ ေနစရာမလိုေပ။
လူကုန္ကူးခံရသူမ်ားလုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ လုပ္အားခမ်ားသည္၎၊ပိုင္ဆိုင္သည့္ပစၥည္းမ်ားသည္၎ မည္သည့္
အဖြဲ႔အစည္းကမွ် သိမ္းဆည္းထားႏိုင္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေပးအပ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေသးေပ။