...........................................................................................................................
2016 ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာပုိ႔စ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္တြင္ေဖၚျပခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ အြန္လိုင္း ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္ ကူးယူေဖၚျပအပ္ပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေနထိုင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနရာကႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာခြဲခြာခဲ့ရတဲ့
အမိ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ေခတၱအလည္သြားခဲ့တယ္။ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္မွ ညေန ၈နာရီမွာထြက္လာ ခဲ့တဲ့ကား
ဟာ နံနက္ ၆နာရီထိုးတာနဲ႔ ျမ၀တီခ်စ္ၾကည္ေရးဂိတ္ေပါက္ကိုေရာက္ရွိခဲ့တယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ဘန္ေကာက္
ရဲ႕ ရႈမၿငိမ္းစရာမီးအလွေတြနဲ႔ ကားလမ္းတေလွ်ာက္လံုး လမ္းလယ္ေခါင္ မွာ ဥယ်ာဥ္ပန္းမန္ မီးအလွေတြနဲ႔ဆင္ျမန္းထားတာမ်ား ပန္းၿခံတစ္ခုကို အေပ်ာ္ခရီးထြက္သလိုခံစားရတယ္။ ကားေပၚမွာ ၀န္ေဆာင္မႈဆိုရင္လည္း မုန္႔၊ ႏို႔ဗူး၊
အခ်ိဳရည္ဗူးတိုက္ေကၽြးတယ္။ ေလေအးေပးစက္ေအးရင္ၿခံဳဖို႔ သန္႔ရွင္းတဲ့ၿခံဳထည္ကိုေပးထားတယ္။
မအိပ္ခင္စပ္ၾကားမွာ ဗီြဒီယိုျပသထားေသးတယ္။ထိုင္းခံုကိုေနာက္လွန္ လို႔ရသလို အေညာင္းေျပေစဖို႔
ႏွိပ္ေပးတဲ့ ခလုပ္ကေလးေတာင္ပါေသးတယ္ဗ်ာ။ ဘန္ေကာက္ မဲေဆာက္ ကီလီမီတာ ေလးရာေက်ာ္မွာ
ဂ်ိဳင္းခြက္ကေလး တစ္ခုမရွိ ကားတစ္ခ်က္မခုန္ပဲ ညိမ့္ေညာင္းစြာနဲ႔ ညလာခဲ့ ရတဲ့ခရီးသြားျပည္သူစိတ္ခ်မ္းသာၾကရတာေပါ့။
“ႏွစ္ေပါင္း၃၀
လုပ္ရပ္ ေျပာင္းလဲသင့္ပါၿပီ”
ေလာကနိယာမ အဆိုးအေကာင္း အျဖဴမဲ ဒြန္တြဲစၿမဲမို႔
စိတ္အေႏွာက္ျဖစ္စရာေတာ့ရွိတာပ။ အဲဒါက လူ လုပ္တဲ့ျပႆ နာေတြပဲ။ မိုးလင္းခါနီ မဲေဆာက္ေတာင္ေပၚေရာက္တာနဲ႔
ခရီးသြားလာခြင့္စာရြက္ စာတမ္းေတြ ကို ဂိတ္ေတြမွာ ျပၾကရတယ္။ မျပည့္စံုသူေတြကို ခ်န္ထားခဲ့ရၿပီး
ခရီးဆက္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဂိတ္ခ်ေတာင္းစားေနၾက တာေတြကေတာ့
မဲေဆာက္ ျမ၀တီခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားအနီးထိပါပဲ။ လ၀ကနဲ႔ လံုၿခံဳေရးဥပေဒေၾကာင္းအရ ခရီးသြားလာခြင့္စာရြက္စာတမ္းမျပည့္စံုသူေတြကို
အေရးယူေဆာင္ရြက္တာကို အျပစ္မေျပာ လိုေပမယ့္ ျမန္မာျမင္ရင္ ေငြေတာင္းလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့
ေအာက္ေျခ ပုလိပ္ေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ က အတင့္ရဲ လြန္းတာကိုေတာ့ စိတ္ မသက္မသာျဖစ္ရတယ္။ ဒါက
ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္းက အျဖစ္သနစ္။
မဲေဆာက္ မေရာက္ခင္ ေခြးလ်ားဦးဂိတ္မွာ စာရြက္စာတမ္းမျပည့္စံုတဲ့
အိမ္ျပန္ျမန္မာေတြကို ထိုင္း လ၀ က ကိုးသံုးလံုးဂိတ္ေဟာင္း
(နယ္ျခားေစာင့္တပ္) ကိုပို႔ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ကုိ ဘတ္ေငြ ၁,၇၀၀ ထက္မနည္းေပးရၿပီး
ျမန္မာေတြနားမလည္တဲ့ ကရင္သီခ်င္းေခြတစ္ခုကို ဘတ္ေငြ ၁၀၀ လက္ေ၀ွ႔ေခြ တစ္ေခြကို ဘတ္၁၀၀
နဲ႔ ၀ယ္ၿပီးမွ အဲဒီဂိတ္ေဟာင္းထဲက ျမန္မာေတြထြက္ခြာခြင့္ျပဳပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံမွာအလုပ္ကလည္းအဆင္မေျပ၊ပုလိပ္ဖမ္းလို႔လက္ခ်ီးဗမာလာခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ မွာ ကိုးသံုးလံုးဂိတ္ထဲမွာ ေပးမယ့္ က်ပ္ေငြ
တစ္သိန္းနီးပါးကို မိဘေဆြမ်ိဳးသူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုမွာ ရတယ္။ ေငြမပို႔ ေပးႏုိင္သူေတြကိုေတာ့
ဂိတ္တာ၀န္ရွိသူေတြက စိုက္ခင္းေတြမွာ ခိုင္းေစတာရွိသလို ထိုင္းငါးဖမ္းေ လွေတြကို ျပန္
လည္ေရာင္းခ်တာလည္းရွိပါတယ္။ ဒီဂိတ္ထဲမွာေရာအျပင္မွာပါ ထိုင္းငါးဖမ္းေလွကိုပို႔တဲ့ ပြဲစားေတြက
အရံသင့္ရွိေနတာပါ။
ဒုကၡေရာက္လို႔ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ခံရတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕
ေသာကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ တိုက္ေတြေဆာက္ ကားေတြစီးၿပီးေရႊေတြ၀တ္ခဲ့တာ မဲေဆာက္နဲ႔ျမ၀တီနယ္စပ္မွာ
ႏွစ္ေပါင္း၃၀ၾကာခဲ့ပါၿပီ။
“သြားလာလႈပ္ရွား
သတိျပဳစရာမ်ား”
ထိုင္းႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားက ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း
ျမန္မာျပည္ကို အသြားအျပန္ ေထာင္ခ်ီရွိပါတယ္။
ထိုင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားသားကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြေတြထက္ပဏာမပိုမ်ားပါတယ္။ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြမွာ
သိပ္မသိ သာလွေပမယ့္ ျမ၀တီမဲေဆာက္ခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားမွာဆံုရပ္မိ႔ု တစ္စုတစ္ေ၀းတည္းျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ထိုင္းဘက္ ကျမန္မာဘက္သို႔လာၾကတဲ့
ျမန္မာအလုပ္သမားအေတာ္မ်ားမ်ားတို႔မွာ အနည္းနဲ႔အမ်ားဆိုသလုိ ထိုင္းႏိုင္ငံသံုး ဘတ္ေငြပါလာတတ္စၿမဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ခြင့္ဗီဇာ RR-ENTERY တံဆိပ္တံုးထုတဲ့ကိစၥ ရပ္ေတြပါလာတတ္စၿမဲျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ မိမိသြားလိုတဲ့ အရပ္ေဒသကိုေ ရာက္ ဖုိ႔ ဘယ္ကားကိုစီးရမယ္ဆိုတာ မသိျခင္းျပႆ နာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကားႀကိဳပြဲစားေတြက အထုတ္အပိုးေတြကို အလုယက္ဆြဲယူၾကပါတယ္။
မအူမလည္သူေတြနဲ႔အမ်ိဳး သမီးေတြကို ေငြလဲေပးမယ္။ ဗီဇာထုေပးမယ္၊ ကားလက္မွတ္ပါ အဆင္သင့္၀ယ္ေပးဆိုၿပီး
မဲေဆာက္ဘက္ အျခမ္းမွာ ေရာ ျမ၀တီဘက္အျခမ္းမွာပါ ပစၥည္းကိုလုယူရံုသာမက လူကိုပါ အဓမၼျပဳက်င့္တာေတြမၾကာ ၾကာေပၚေပါက္ တတ္ပါတယ္။ အူတူတူ အတတေတြဆိုရင္ ပတ္စပို႔ကို ပုလိပ္ယူသြားလို႔ ျပန္ေရြးရမယ္။
ဘတ္တစ္ေထာင္ေပးမွ ျပန္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြပါ အႏိုင္က်င့္တတ္တယ္။ အထုတ္ေတြေရာ ပတ္စပုိ႔ကိုပါ ယူၿပီးထြက္ေျပးတာကိုလည္း
မၾကာမၾကာခံေနၾကရဆဲျဖစ္တယ္။
ရုပ္အပ်က္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ဗိုက္ေဖါက္လို႔ ေခၚတဲ့
ေငြလဲတဲ့အခါ မ်က္လွည့္ျပတဲ့ လိမ္လည္မႈပါပဲ။ ၾကည့္ေနရင္းက ေငြထုတ္လဲလိုက္တာကို မသိလိုက္ေအာင္
လွ်င္ျမန္ၾကပါတယ္။ ျမ၀တီအာဏာပိုင္ေတြ မၾကာၾကာ
ဖမ္းဆီးႏွိမ္နင္းေပမယ့္ ဗိုက္ေဖါက္ကကေတာ့ ယခုတိုင္ အလုပ္ျဖစ္တုန္းပဲျဖစ္ တယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ ဒါမွ မဟုတ္ ပုဂၢလိကဘဏ္တစ္ခုခုတို႔က
ျမ၀တီခ်စ္ၾကည္ေရး ဂိတ္နားမွာ က်ယ္ က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေငြလဲ လွယ္ေပးဖို႔ေကာင္းပါတယ္။
“ျမ၀တီရပ္တည္မႈ”
ငယ္ငယ္တုန္းကပထ၀ီ၀င္ဘာသာမွာသင္ၾကားခဲ့ရတယ္။ဘုရားသံုးဆူေတာင္ၾကားလမ္း၊ ေဒါန
ေတာင္ၾကားလမ္း၊ ဟူေကာင္းေတာင္ၾကားလမ္း။
အေရွ ့ရိုးမ၊ အလယ္ရိုးမ၊ အေနာက္ရိုးမ။ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္ ဧရာ၀တီ၊ ခ်င္းတြင္း၊ ဒုထၱာ၀တီ၊သံလြင္၊
စစ္ေတာင္း၊ ျမ၀တီ၊ေမာင္ေတာ၊ မူဆယ္၊က်ယ္ေဂါင္၊ ေကာ့ေသာင္း၊ ဘုရားသံုးဆံုး ေနရာအႏွံ႔
ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီ။ ခုေရာက္ေနတာက ေဒါနေတာင္ေျခရင္းက
ျမ၀တီ။ ကရင္တိုင္း ရင္းသားတို႔ျမ၀တီ။ အသက္ေမြးမႈဘာလဲ။ လူေတြဘာလုပ္ၾကသလဲ။ ဘယ္သူေတြအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ျမ၀တီလဲ။ ၿမိဳ႕ျမ၀တီရဲ႕အနာဂတ္လားရာဟာဘာလဲ။တိတိက်က် ေျပာဖုိ႔အေတာ္ခက္တဲ့ ျမ၀တီ။ ျပည္မထဲမွာျမင္ကြင္းနဲ႔လံုး၀မတူညီတဲ့ျမ၀တီ။
ျမ၀တီမွာ ျမန္မာစစ္တပ္၊ ကရင္လက္နက္ကိုင္တပ္အစံုအလင္ရွိတယ္။
နယ္ျခားေစာင့္တပ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲတပ္ဖြဲ႔၊ DKBA စတဲ့လက္နက္ကိုင္မ်ိဳးစံုရွိတယ္။ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ တာေၾကာင့္
တရားမ၀င္လုပ္ငန္းေပါင္းစံု၊ အေရာင္းအ၀ယ္မ်ိဳးစံုရွိတယ္။ ျမ၀တီမွာမရတာမရွိ။ ဘယ္သူ႔ကို ေၾကာက္ ရမယ္မွန္းမသိ၊
လက္နက္ေတြ တကား ကားနဲ႔။ အေလာင္းကစား၊ မူယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ျပည့္တန္ ဆာခန္းေတြေန ရာ အႏွံ႔အျပားမွာရွိပါတယ္။
ျမ၀တီမွာတိုး တက္ေျပာင္းလဲသြားတာဆုိလို႔တစ္သက္လံုး
ေဒါနေတာင္ေၾကာ လမ္းက်ဥ္းကို အတက္တစ္ရက္ အဆင္းတစ္ရက္သာသြားလာခဲ့ရာကေန ၂၀၁၄ က
တည္းက ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘက္ကေဖါက္လုပ္ေပးတဲ့
ေကာ့ကရိတ္ အေရာက္ ၄လမ္းသြားကားလမ္းပါပဲ။ ဒီလမ္း မွာပဲ မၾကာမၾကာ ကားေမွာက္တာကို လမ္းကၽြမ္းက်င္သူ
ေတြသုေတသနျပဳ သင့္ပါၿပီလို႔အႀကံျပဳခ်င္ပါတယ္။
ျမ၀တီမွာ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္တဲ့သီးႏွံမရွိပါ။ စက္ရံုအလုပ္ရံုမရွိပါ။ ကိုယ္ပိုင္အတတ္ပညာနဲ႔ လူနည္းစု ရပ္တည္ေနထိုင္ၾကေပမယ့္
အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူတိုင္းကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ကို လာေရာက္အလုပ္လုပ္ ကိုင္တာကို အဓိကထားၾကပါတယ္။
အေရာင္းအ၀ယ္၊ သစ္၊ ေက်ာက္၊ လူအသံုးအေဆာင္အေတာ္မ်ားမ်ား တို႔ကိုေတာ့ လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔
နီးစပ္သူေတြကသာလုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ စားစရာအားလံုးနီးပါးနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီး က အစ ထိုင္းႏိုင္ငံမဲေဆာက္ဘက္က
၀ယ္ယူသံုးစြဲေနၾကတာပါ။
“ျမ၀တီမွာက်တဲ့မ်က္ရည္”
ျမ၀တီဘက္ျခမ္းကိုေရာက္ၿပီမို႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးသြားတယ္။
နံနက္ ၈နာရီခြဲၿပီ။ လာႀကိဳတဲ့ မိတ္ေဆြရဲ႕ ကားကုိတက္ခါနီးမွာ မိတ္ေဆြက ရုပ္ကနဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။
ပတ္၀န္က်င္ကုိလွစ္ကနဲ႔ၾကည့္ လိုက္တဲ့ အခါမွာ ျမင္ျမင္သမွ် မတ္တပ္ရပ္ေနတာကိုလည္းသတိျပဳမိလိုက္တယ္။
အလိုက္သင့္ က်ေနာ္ကလည္း မတ္ တပ္ရပ္ သတိဆြဲလိုက္တယ္။ “တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔မေသြ..
ဒို႔ေျပ..တို႔ေျမ.. မ်ားလူခပ္သိမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔..ခြင္တူညီမွ်..၀ါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္..ဒို႔ေျမ..ဒို႔ေျမ.. ျပည္ေထာင္စုအေမြ..အၿမဲတည္တံ့ေစ..အဓိဌာန္ျပဳေပ..ထိန္းသိမ္းစုိ႔ေလ။(ကမာၻမေၾက.. ျမန္မာျပည္ . .တို႔ဘိုးဘြားအေမြစစ္မို႔ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေပ)၂ ျပည္ေထာင္စုကို အသက္ေပး လို႔တို႔ကာကြယ္မေလ.. ဒါတို႔ေျမ
..ဒါတို႔ျပည္ ..တို႔ပိုင္တဲ့ေျမ.. တို႔ေျပ.. တို႔ေျမ..အက်ိဳးကို..ညီညာစြာ..တို႔တေတြ..
ထမ္းေဆာင္ပါလို႔ေလ.. တို႔တာ၀န္ေပ.. အဖိုးတန္ေျမ။” .......
ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းတက္တိုင္း စာမသင္ခင္
ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို အေလးျပဳၿပီး သံၿပိဳင္သီဆို ခဲ့ရတဲ့
သီခ်င္း အလြတ္ရေနတယ္။ အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုလြန္းလို႔ ၾကက္သီးေမြးညင္းပါထိမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပည္အစံု မဆိုခဲ့ရဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းရဲ႕
ေျခဆင္းအပိုဒ္ျဖစ္တဲ့“ တရားမွ်တလြတ္လပ္ျခင္းနဲ႔ မေသြ. .ဒို႔ေျပ..တို႔ေျမ..မ်ားလူ ခပ္သိမ္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေစဖို႔..ခြင္တူညီမွ်.. ၀ါဒျဖဴစင္တဲ့ျပည္.. ဒို႔ေျမ.. ဒို႔ေျမ. . ျပည္ေထာင္စုအေမြ..
အၿမဲတည္တံ့ေစ.. အဓိဌာန္ျပဳေပ.. ထိန္းသိမ္းစုိ႔ေလ” ကို မသီဆိုခဲ့ရဘူး။
ထားေတာ့။ အသက္ေသြးေတြနဲ စေတးၿပီးရယူခဲ့တဲ့
လြတ္လပ္ေရးအသီးအပြင့္ကိုခံစားေစခဲ့တဲ့ က်က္ သေရမဂၤလာအျဖာျဖာနဲ႔ျပည့္စံုနဲ႔ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုလူအမ်ားနဲ႔ အခုလို ဂုဏ္ျပဳသီဆိုခြင့္ရတာဟာပထမဦး ဆံုးအေတြ႔မႀကံဳမို႔ ၀မ္းသာပိတိျဖစ္လြန္းလို႔
မ်က္ရည္လည္မိ တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္မွာမနက္၈နာရီနဲ႔ညေန
၆နာရီထိုးတိုင္း ထိုင္းႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းကိုထုတ္လႊင့္တယ္။ ၾကားၾကားသမွ် ထိုင္းႏိုင္ငံသားတိုင္း
အေလးျမတ္ ထားၿပီး အားလံုးမတ္တပ္ရပ္ၿပီး ဂုဏ္ျပဳသီဆိုၾကတယ္။ ဒီလိုအေလးျမတ္ျပဳရေကာင္းမွန္းကို
မိမိတို႔ အမိႏိုင္ငံ ျမ၀တီမွာ စတင္က်င့္သံုးတာ လပိုင္းသာရွိေသးေပမယ့္ ဂုဏ္ယူမိတာေတာ့အမွန္ပဲ။
ငါတို႔ႏို္င္ငံဟာ တိုး တက္တဲ့အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္က အေလ့အက်င့္ေကာင္းတစ္ခုကို နမူနာယူတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲလို႔ ၀မ္းသာမ်က္ရည္က်မိျခင္းပါ။
လာႀကိဳတဲ့မိတ္ေဆြကာေပၚတက္ၿပီး သန္႔ရွင္းသပ္ယပ္တဲ့
လဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုကို၀င္ၿပီး နံနက္စာ ေကာ္ဖီနဲ႔မုန္႔စားသံုးၾကဖုိ႔၀င္လိုက္ၾကတယ္။ စာေရးသူဟာ
လက္ကိုင္ဖုန္းကိုဖြင့္ၿပီး ၁၆.၈.၂၀၁၆ နံနက္ ပိုင္းBBC ေရဒီယိုကိုဖြင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ဘီဘီစီသတင္းေထာက္ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဦးရဲ႕ သတင္း တစ္ပုဒ္က “မဲေဆာက္ျမ၀တီ ထိုင္းျမန္မာကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကေန၊
အခုရက္ပိုင္းမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံက ေန စိုက္ပ်ိဳးေရး ထြက္ကုန္ေတြ၊ ျမန္မာဘက္ကိုသြားေနတာ
အေတာ္မ်ားေနတယ္ဆိုလို႔၊ ခ်စ္ၾကည္ေရး တံတားဖက္ကိုသြားၾကည့္ပါအံုးမယ္။ အဂု က်ေနာ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕
က ေန အာရွလမ္းမေပၚ တက္လာေတာ့၊ အလွစိုက္ သစ္ပင္ေတြ၊ပန္းပင္ ေတြတင္ထားတဲ့ကားေတြ၊ ျမ၀တီဘက္ကုိသြားဖုိ႔
တန္းစီေစာင့္ ဆုိင္းေနၾက တာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ လမ္းရဲ႕ေနာက္ တဘက္မွာေတာ့ အသီးအႏွံေတြ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြတင္ထားတဲ့ ကားေတြလည္း
စီတန္းလွ်က္ရွိေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးထြက္ကုန္ေတြ ျမန္မာဘက္ကို အသြား မ်ားေန တာလဲ။
ကားေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ ကုန္သည္ တစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္အံုးမွ။
“ညီေလးေရ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံလည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးႏိုင္ငံပါပဲ။
ဘာျဖစ္လို႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက အသီအႏွံေတြ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ၊ ဒီလို အလွစိုက္အပင္ေပါက္ေတြ၊
ျမန္မာႏိုင္ငံကိုသြားေနတာလဲ” “စားေသာက္ကုန္ တို႔ ဒူးရင္းသီး တုိ႔၊ ကၽြဲေကာသီးတို႔၊ သရက္သီးတို႔၊
ေနာက္ႏွင္းဆီပန္းတို႔၊ စပါယ္ပန္းတုိ႔၊ ဂႏၶာပန္းတုိ႔၊သစ္ခြ ပန္းေတြ၊ အလွစိုက္ တဲ့အပင္ေတြ
ရန္ကုန္ကို တအားတက္တယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံကေန ျပန္မွာသံုးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့၊ ဘာျဖစ္
လဲဆိုေတာ့၊ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလုပ္ရင္ တစ္ေန႔ ၃၀၀-ရတယ္၊ ရွိသမွ်။ ႏိုင္ငံျခား ကိုလာတာမ်ားတာေပါ့၊
ျမန္မာႏိုင္ငံ မွာ က်ဘမ္းအလုပ္သမားေတြနည္းလာတယ္။ ေရႀကီးတယ္၊ စိုက္ပင္ေ တြ ဆံုးရႈံးမႈေတြလည္းမ်ားလာတယ္ဆို
ေတာ့၊လူေတြကအလုပ္ေတြကိုပစ္ၿပီးေတာ့ အျခားႏုိင္ငံကို သြားၾက တယ္”ဒါကေတာ့ ကုန္သည္ေျပာသြားတာပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘက္ကိုသြားတဲ့ထိုင္းစားေသာက္ကုန္ေတြကေတာ့၊
ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥ၊ ေမြးျမဴေရးၾကက္အရွင္၊ ငါးပုစြန္၊ ေအးခဲထားတဲ့ ၾကက္သား၊ ၾကက္ကလီစာေတြ၊ အခ်ိဳမႈန္႔
အခ်ဳိရည္ေတြနဲ႔ မုန္႔မ်ိဳးစံုေတြကို ေတြ႔ရပါ တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက လူသံုးကုန္ေတြနဲ႔
အ၀တ္အထည္ေတြကေတာ့ ျမန္မာဘက္ကို မသြားသေလာက္ျဖစ္ေ နပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံျခားကလာတဲ့
လူသံုးကုန္နဲ႔ အ၀တ္အထည္ေတြ၊ ဘီယာ၊ ၀ီစကီ အစရွိတဲ့အေဖ်ာ္ ယမကာ မိ်ဳးစံုနဲ႔ ႏိုင္ငံျခား
စီးကရက္ေတြတင္ထားတဲ့ ကုန္တင္နာကုန္ေသတၱာေတြကေတာ့၊ ထရန္စစ္ ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္နဲ႔ ျမန္မာဘက္ကို
သြားေနပါတယ္။ အာရွလမ္းကေန ဆက္သြယ္ထားတဲ့ လမ္းသစ္ဘက္ မွာေတာ့၊ လမ္းေဘး၀ဲ ယာ ၂ဘက္မွာေတာ့၊
ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီေတြတင္ထားတဲ့ကားေတြရပ္ထား ပါတယ္။
ေရွ႕နားမွာေတာ့ကုန္တင္နာ ကုန္ေသတၱာတင္ထားတဲ့ကားေတြရပ္ထားၿပီးေတာ့
လမ္းရဲ႕ေနာက္တဘက္ မွာေတာ့ ဟြန္ဒါေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္ အသစ္ေတြ တင္ထားတဲ့ ႏွစ္ထပ္ကားေတြကိုေတြ႔ရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ထိုင္းဘက္ကိုတင္ပို႔လာတာေတြ က၊ ထိုင္းႏိုင္ငံက ကုန္ေခ်ာလုပ္ငန္းအတြက္၊
ျမန္မာႏိုင္ငံက ၀ါးမွ်စ္မ်ိဳးစံုနဲ႔၊ဒညင္းသီးေတြ အမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက
ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္း အလုပ္ သမားေတြအတြက္ တင္ပို႔လာတာေတြက၊ စူပါလဘက္ရည္ထုပ္ေတြ၊ ေကာ္ဖီထုပ္ေတြအမ်ားဆံုးျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေခါက္ဆြဲေျခာက္၊ ခ်ိဳခ်ဥ္ထုတ္မ်ိဳးစံု၊ ကိတ္မုန္႔ေျခာက္ေတြ၊ေျမပဲ လိပ္ေတြနဲ႔၊
ငပိ၊ ငါးေျခာက္၊ ပုစြန္ ေျခာက္ေတြ၊ က်ားမ၊ ခေလး၊ လူႀကီးအ၀တ္အထည္ေတြနဲ႔၊ တိုင္းရင္းေဆး၀ါး
ေတြျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
ဒါဆို ျမန္မာေတြစားေသာက္ေနတာေတြနဲ႔အသံုးအေဆာင္ေတြအကုန္လံုးကို
ႏုိင္ငံျခားကတင္သြင္း
ေနရၿပီေပါ့။ ၇၅ရာခိုင္ႏုန္းစုိက္ပ်ိဳးေျမပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးက
ထြက္ကုန္က ထိုင္းကိုထြက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ တန္းစီေစာင့္ေနတဲ့လူတန္းႀကီးပါလားလို႔ရင္ထဲမွာ
ဆို႔နင္းေၾကကြဲရံုမွတပါး။ ။
ထြန္းေနေရာင္ (စနဲ)